Heroic fantasy

Z Wikipedii

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości.

Heroic fantasy, to podtyp literatury fantasy oraz gier fabularnych. Dominująca rola i znaczne siły czy możliwości przypadają bohaterom przygody (zazwyczaj opierającym się o motyw wędrówki) oraz kluczowym postaciom niezależnym.

Fantastyka heroiczna nie należy do najbardziej szanowanych gatunków. Teoretycznie łatwo jest wymyślić epizody i pomysły, gdyż autor nie opiera się na ramach człowieczeństwa, bądź zdrowym rozsądkiem. Stereotypowo heroic fantasy jest związane z wędrówką elfa, człowieka i krasnoluda polujących na smoki i inne kreatury, aby uratować świat, zaś księżniczka okazuje się być boginią, a drużyna odkrywa moce paranormalne.

W rzeczywistości heroic fantasy jest o wiele bardziej wszechobecny niż mogłoby się wydawać. Zarówno w literaturze (Christopher Paolini, Margharet Weis), grach RPG (D&D, Kryształy Czasu) jak i grach komputerowych (Baldur's Gate, Neverwinter Nights). Częstym zabiegiem stosowanych przez autorów jest rozdzielenie bohaterów na dobrych i złych. Pozwala to odnaleźć czytelnikowi cechy głównego bohatera w sobie. Droga postaci zaczyna się w momencie, kiedy są całkiem niepozorni (baśniowy świniopas), jednak nie brak pięknych księżniczek, bądź najwspanialszych łuczników królestwa. Prowadzi ona przez pewne niebezpieczeństwa, zaś kończy na walce ze śmiertelnym antagonistą

Elementy tego gatunku możemy odnaleźć w większej części literatury spod znaku miecza i magii, bądź nawet ambitnej literatury fantastycznej. Dobitnym przykładem jest Saga o wiedźminie, która mimo zawarcia dużej części heroic fantasy stała się powieścią typowo high/dark fantasy.