Historia Gąbina
Z Wikipedii
[edytuj] Początki miasta
Pierwsze wzmianki o Gąbinie pochodzą z 1215 r. wtedy, w przywileju Konrada mazowieckiego dla prepozytury jeżowskiej klasztoru benedyktynów w Lubiniu, Gąbin został wspomniany jako Starodawna włość monarsza. W 1920 r. przy zakładaniu bruku na Nowym Rynku znaleziono denar Bolesława Chrobrego i 30 sztuk srebrnych ozdób z XI wieku.[1] To może mieć związek z kupcami przemieszczającymi się w pobliżu gąbińskiej osady targowej podczas wypraw handlowych prowadzących z Lwowa przez Łowicz, Gostynin do Torunia.
Prawa miejskie Gąbin otrzymał prawdopodobnie w 1322 r. (lub wcześniej, ponieważ już wtedy występował on jako miasto (opiddum)[2]), lokacja nastąpiła na prawie chełmińskim. W roku 1437 miało miejsce potwierdzenie i być może rozszerzenie aktu lokacyjnego. Nadanie praw miejskich miało istotny wpływ na rozwój miasta, wprowadziło nowe formy organizacji produkcji rzemieślniczej i wymiany handlowej.
[edytuj] Przypisy
- ↑ "Wiadomości Archeologiczne" 1920, t. V, s. 211.
- ↑ S. Pazyra, Geneza i rozwój miast mazowieckich, Warszawa 1959, s. 105-106
[edytuj] Bibliografia
- Janusz Szczepański Dzieje Gąbina do roku 1945, Warszawa 1984, ISBN 83-01-03917-5
