HMS Audacity

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania infoboksu. Zobacz też listę szablonów infoboksów

HMS Audacity

HMS Audacity (D10) ("Zuchwałość") to pierwszy lotniskowiec eskortowy, powstał po przebudowaniu zdobycznego niemieckiego drobnicowca MV Hannover,który został zwodowany w 1939, a następnie zdobyty w 1940 podczas próby przebicia się przez brytyjską blokadę.

Początkowo zmieniono nazwę statku na Sindbad, a następnie na Empire Audacity i wszedł on do służby brytyjskiej w listopadzie 1940. W styczniu 1941 zdobyczny statek został przekazany do stoczni Blyth Shipbuilding Ltd gdzie w został on przebudowany na pierwszy okręt nowej klasy "lotniskowiec eskortowy" i wszedł on do służby 20 czerwca 1941, 30 lipca ponownie zmieniono nazwę okrętu, tym razem na już ostateczną HMS Audacity.

Na lotniskowcu zaokrętowano osiem myśliwców Grumman F4F Wildcat z 802 Dywizjonu Fleet Air Arm. W późniejszym okresie czasu zazwyczaj używano samolotów myśliwsko-bombowych jako, że głównym zadaniem stawianym przed angielskimi lotniskowcami eskortowymi była osłona przed niemieckimi okrętami podwodnymi, ale Audacity został skierowany do osłony konwojów na Morzu Śródziemnym, gdzie główne zagrożenie stanowiły ataki niemieckich samolotów patrolowo-bombowych dalekiego zasięgu Focke-Wulf "Condor".

Audacity odbył pierwszy rejs w osłonie konwoju we wrześniu 1941, jeden z samolotów startujących z lotniskowca zestrzelił atakującego konwój "Kondora" ale niemiecki samolot zdążył wcześniej ciężko uszkodzić jeden z płynących w konwoju statków.

"Zuchwały" został zatopiony trzema torpedami z niemieckiego okrętu podwodnego U-751 21 grudnia 1941 około 500 mil na zachód od przylądka Finisterre, zaledwie kilka dni wcześniej jeden z jego samolotów zatopił innego u-bota U-131.

Tak szybka strata tego lotniskowca wiązała się z przyjętą wówczas taktyką jego użycia. Lotniskowiec nie płynął wraz z konwojem, gdyż to utrudniałoby lub wręcz uniemożliwiało jego pracę (okręt musiał wykręcać pod wiatr w czasie startów i lądowań samolotów), ale raczej płynął w pewnej odległości przed samym konwojem, co ułatwiało mu odpowiednie manewrowanie, ale także czyniło go łatwiejszym celem dla niemieckich okrętów podwodnych. W późniejszym okresie czasu taka taktyka została zakazana przez brytyjską Admiralicję jako zbyt ryzykowna i lotniskowce eskortowe musiały zawsze płynąć wewnątrz konwoju, który osłaniały.