Hořičky
Z Wikipedii
Współrzędne: 50°26' N 15°59' E
| Hořičky | |
| Państwo |  Czechy |
| Kraj |  hradecki |
| Sołtys | Ing. Zdeněk Brož |
| Powierzchnia | 6,66 km² |
| Położenie | 50° 26' N 15° 59' E |
| Wysokość | 440 m n.p.m. |
| Ludność (2005) • liczba ludności |
489 |
| Kod pocztowy | 552 05 |
| Tablice rejestracyjne | H (także stare NA) |
| Podział miasta | 5 części: Hořičky, Chlístov (niem. Chlistau), Křižanov (niem. Kreuzhöfner), Mečov (niem. Metschow) i Nový Dvůr (Neuhof) |
|
Położenie na mapie kraju
  Hořičky
|
|
Hořičky (niem. Horschitzka, także Kleinhorschitz) - wieś w Czechach Wschodnich w rejonie Przedgórza Podkarkonoskiego leżąca w połowie drogi między miastami Česká Skalice i Úpice w pobliżu Potoku Válovickiego.
[edytuj] Historia
Pierwsza wzmianka o tej wsi parafialnej pochodzi z 1357 r. Była wówczas własnością rycerza Ludgera z Hořiček. Nosiła nazwę Hořička. Od początku XV wieku była częścią majątku Litoboř, potem Rýzmburk i Náchod (do 1848 r.).
W 1380 r. jako właściciel wsi został wymieniony Mladota ze Stračova, a od 1405 r. Beneš z Ryzemburka. W latach 1405-14 jest wzmiankowany Litek Hanuš ze Chlumu jako o współpatron miejscowego kościoła. Jego siedzibą była twierdza Litoboř.
Przed 1517 r. sprzedał Krzysztof ze Švamberka wsi Litoboř, Chlístov i Hořičky Petrowi Adršpachowi z Dubé. W dokumentach z 1527 r. jest wspomniana po pierwszy raz miejscowość Křižanov i 13 lat później Mečov. W latach 1534-44 za Jana z Pernštejna cały majątek pustoszeje. Potem przychodzą burgrabia kraju hradeckiego Bernart Žehušický z Nestajova (zm. 1563), Jan Žehušický z Nestajova (zm. 1564) i Hertvík Žehušický z Nestajova (zm. 1578). Po śmierci Hertvíka majątek Rýzmburk otrzymały siostry jego – Magdalena, małżonka Adama Úlibskiego z Újezdeca i z Kounic, Elżbieta, małżonka Adama Bohdaneckiego z Hodkowa, oraz Ludmiła, małżonka Čertorejskiego z Čertorejów, które stopniowo majątek ten rozprzedawały, wliczając w to Hořičky (po 1579 r.), Chlístov i Křižanov (1582, Jaroslavowi ze Smiřic).
W połowie XIX wieku w miejscowości leczył złamania wybitny znachor Antonín Pich (25 lutego 1795 lub 1796-23 marca 1865), zwany Pechanec, którego odznaczył sam cesarz Austrii Franciszek Józef I. Do tradycji Pechanca nawiązało na początku wieku XX miejscowe sanatorium dr Kašpara Rosy (4 stycznia 1844 - 1 grudnia 1930, działający 62 lata) i dr Aloisa Kutíka (1857-1931).
Końcem czerwca 1866 r. przeszło okolicą wojsko pruskie, które niedaleko – pod wsią Svinišťany stoczyło zwycięską bitwę z Austriakami.
W latach 1869-71 w domu “U Vitoušků” (dzisiaj restauracja) przebywał pisarz Julius Zeyer.
[edytuj] Zabytki
- Barokowy kościół św. Ducha z lat 1714-15 na miejscu gotyckiego, który był wzmiankowany w 1357 r. (chrzcielnica z 1600 r., nagrobki z XVI–XVIII wieku)
- Empirowa plebania z 1800 r., która była wybudowana na miejscu drewnianej z 1709 r.
- Dzwonnica z lat 1825-29
- Pomnik Antonína Picha odsłonięty 6 lipca 1929 r.
- Miejsce widokowe Barunčina vyhlídka (444 m. n. p. m.)
- Kapliczki w częściach Křižanov i Mečov
- Przy drodze do miejscowości Brzice krzyż pokutny z kuszą
