Huni
Z Wikipedii
Imiona Huni hieroglifami |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nomen – ' | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
egip. – ' | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Prenomen – Huni Hu-nesyt | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
egip. – Pogromca Huni-król | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Imię horusowe – Qa-hedżet | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
egip. – Biała-korona??? | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Huni – władca starożytnego Egiptu z III dynastii.
Lata panowania:
- 2653-2629 p.n.e. (Kwiatkowski)
- do 2670 p.n.e. (Schneider)
- do 2625 p.n.e. (Grimal)
- 2600-2575 p.n.e. (Tiradritti, De Luca)
Żoną jego była Meresanch I. Huni jest wymieniony na liście królów z Sakkary i na Kanonie Turyńskim, przypisującym mu 24 lata panowania. Wspomniany jest również w starożytnym utworze literackim na tzw. papirusie Prisse, napisanym przez pisarza Kairesa. Nazywany jest tam królem Górnego Egiptu i poprzednikiem Snofru.
Według niektórych egiptologów (Vandier, Swelim) imię horusowe Huniego brzmiało Kahedżet, a niektórzy podejrzewają, że Huni i Chaba to ten sam władca (Grimal).
Z panowaniem tego władcy wiąże się powstanie aż siedmiu niewielkich piramidek, pozbawionych wewnętrznych komór, o wysokości do 10 m w 7 różnych miastach Górnego Egiptu aż do Asuanu. Przeznaczenie ich budzi liczne kontrowersje. Mogły być oznakami władzy zastępującymi władcę w czasie jego nieobecności na danym terenie, lub cenotafami (Kaiser, Dreyer).
Pochowany prawdopodobnie w budowanej przez siebie i wykończonej już przez jego syna Snorfu piramidzie w Meidum, choć niektórzy uważają, że miejscem jego pochówku jest zniszczona piramida w północnej Sakkarze.
Poprzednik Neferka |
Stare Państwo Huni – III dynastia 2653–2629 p.n.e. |
Następca Snorfu |
[edytuj] Bibliografia
- Grimal N., "Dzieje starożytnego Egiptu", PIW, Warszawa 2004, s. 76, ISBN 83-06-02917-8
- Kwiatkowski B., "Poczet faraonów", Iskry, Warszawa 2002, s. 104–106, ISBN 83-207-1677-2
- Lipińska J., "W cieniu piramid", Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków 2003, s. 60–61, ISBN 83-04-04604-0
- Schneider Th., "Leksykon faraonów", Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 145–146, 155, ISBN 83-01-13479-8
- Tiradritti F., De Luca A., "Skarby egipskie", Muza SA, Warszawa, s. 24, ISBN 83-7200-635-0