Ignaz Ritter
Z Wikipedii
Joseph Ignaz Ritter (ur. 12 kwietnia 1787 r. w Świdnicy koło Zielonej Góry, zm. 5 stycznia 1857 r. we Wrocławiu) - wikariusz kapitulny diecezji wrocławskiej w latach 1840-1843.
Był synem nauczyciela. Uczęszczał do gimnazjum w Głogowie i studiował na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1811 r. przyjął święcenia kapłańskie. Był wikarym, m.in. w Berlinie, gdzie także studiował teologię i antropologię. W 1821 r. uzyskał doktorat we Wrocławiu. Dwa lata później otrzymał katedrę historii Kościoła i patrologii na uniwersytecie w Bonn. W 1830 r. powrócił na Uniwersytet Wrocławski, gdzie był dziekanem wydziału teologicznego i w latach 1835-1836 rektorem.
1 grudnia 1840 r. kapituła wybrała go na wikariusza diecezji wrocławskiej. Ritter chciał zostać biskupem, ale miał przeciwników w kapitule. Nowy rządca diecezji Joseph Knauer mianował go swoim generalnym wikariuszem. Po rychłej śmierci biskupa stracił ten urząd. W 1845 r. wrócił na uniwersytet. 14 kwietnia 1846 r. biskup Melchior von Diepenbrock mianował go kanonikiem katedralnym. Ritter był także posłem do pruskiego parlamentu.
