Iloczyn wektorowy
Z Wikipedii
Iloczyn wektorowy to działanie (n − 1)-argumentowe na elementach n-wymiarowej przestrzeni euklidesowej.
Spis treści |
[edytuj] Definicja
Niech V będzie n-wymiarową przestrzenią euklidesową o zadanej orientacji. Iloczynem wektorowym wektorów nazywamy wektor taki, że
- Jeśli są liniowo zależne, to β jest wektorem zerowym.
- Jeśli są liniowo niezależne, to
-
- (ortogonalne dopełnienie podprzestrzeni, czyli podprzestrzeń prostopadła do każdego z wektorów ),
- (pierwiastek z wyznacznika Grama),
- Baza jest zorientowana dodatnio.
Działanie to oznaczamy lub
[edytuj] Własności
- Iloczyn wektorowy nie jest przemienny. Dokładniej, iloczyn wektorowy zmienia zwrot po zamianie kolejności dowolnych dwóch argumantów.
- Iloczyn wektorowy danych wektorów nie zmieni się, jeśli do pewnego danego wektora dodamy dowolną wielokrotność innego danego wektora.
- Iloczyn wektorowy jest pseudowektorem.
[edytuj] Własności w przestrzeni trójwymiarowej
Jeżeli i , to iloczyn wektorowy tych wektorów jest wyrażony następującym wzorem:
- długość wektora wynikowego jest równa iloczynowi wartości obu wektorów wyjściowych pomnożonego przez sinus kąta między nimi zawartego: ,
- otrzymany wektor (o ile jest niezerowy) jest prostopadły do płaszczyzny wyznaczonej przez mnożone wektory,
- zwrot ustalamy przy pomocy reguły śruby prawoskrętnej lub reguły prawej dłoni,
- ściślej rzecz biorąc, iloczyn wektorowy jest pseudowektorem, ponieważ jego współrzędne transformują się przy obrotach układu współrzędnych jak współrzędne wektora, ale nie zmieniają znaku przy odbiciu osi,
- i-tą składową iloczynu wektorowego określa εijkajbk, gdzie aj, bk są składowymi wektorów i , a εijk jest symbolem Leviego-Civity.
[edytuj] Interpretacja geometryczna
W przestrzeni n-wymiarowej, długość wektora otrzymanego jako iloczyn wektorowy danych n − 1 wektorów jest równa objętości równoległościanu rozpiętego na tych wektorach (otrzymujemy wektor zerowy, gdy dane wektory nie są liniowo niezależne). Ponadto wektor wynikowy jest prostopadły do wszystkich danych wektorów i jest zorientowany tak, że baza oparta na danych wektorach i wektorze wynikowym jest dodatnio zorientowana.
W przestrzeni trójwymiarowej, długość iloczynu wektorowego jest równa iloczynowi długości pierwszego wektora i długości rzutu drugiego wektora na kierunek prostopadły do pierwszego wektora, czyli polu równoległoboku na nich rozpiętego. Wektor zerowy otrzymamy, gdy jeden z danych wektorów jest zerowy lub gdy dane wektory są równoległe.