Izoterma LF
Z Wikipedii
Izoterma LF czyli izoterma Langmuira-Freundlicha opisuje fizyczną adsorpcję adsorpcję zlokalizowaną i odpowiada symetrycznemu quasigaussowskiemu rozkładowi energii adsorpcji. Można ją uważać za szczególny przypadek 4-parametrowej izotermy GL, w której dwa parametry określające kształt funkcji rozkładu są równe (0 < m=n ≤ 1):
gdzie:
- θ - pokrycie powierzchni (adsorpcja względna), θ = a / am (a - adsorpcja, am pojemność monowarstwy)
- p - ciśnienie
- n - parametr heterogeniczności (0 < n ≤ 1), im mniejszy tym większa szerokość rozkładu energii adsorpcji; dla n=1 otrzymujemy izotermę Langmuira, dla której funkcja rozkładu może być opisana jako delta Diraca
- - stała równowagi adsorpcji związana z energią charakterystyczną funkcji rozkładu energii (dla rozkładu symetrycznego energia charakterystyczna jest równa energii średniej):
- gdzie
- gdzie:
-
- - średnia energia adsorpcji
- Ko - tzw. czynnik przedeksponencjalny związany z entropią ΔS procesu adsorpcji
- R - uniwersalna stała gazowa, T - temperatura
Izoterma ta dla niskich ciśnień może być przybliżona za pomocą izotermy Freundlicha, które jest liniowe we współrzędnych logarytmicznych adsorpcji i ciśnienia.
Jeżeli znana jest (np. z niezależnych pomiarów) pojemność monowarstwy dla danego układu, wówczas dane eksperymentalne często przedstawia się we współrzędnych postaci liniowej tego równania:
Takie przedstawienie nie tylko pozwala łatwo stwierdzić czy dane są zgodne z modelem (jeśli brak odchyleń systematycznych) i jakie są jego parametry.
Po formalnej zamianie ciśnienia p na stężenie c, izoterma LF może być wykorzystana do opisu adsorpcji z rozcieńczonego roztworu (np. wodnego roztworu substancji organicznej). Można w niej również uwzględnić oddziaływania boczne specyficzne i niespecyficzne a także adsorpcję wielowarstwową (zob. adsorpcja).