Józef Biniszkiewicz

Z Wikipedii

Józef Biniszkiewicz (ur. 9 marca 1875 r. w Czempinie w Wielkopolsce, zm. 1940 w Auschwitz-Birkenau), śląski polityk lewicowy, poseł i wicemarszałek Sejmu Śląskiego w latach 1922-29

Osierocony we wczesnej młodości przez rodziców pobierał nauki jako szewc. W 1891 roku wyjechał do Berlina, gdzie po czterech latach zaangażował się w działalność niemieckiego oddziału PPS.

Został redaktorem odpowiedzialnym "Gazety Robotniczej" (organu lewicy zaboru pruskiego), ze względu na poglądy polityczne szykanowany przez władze niemieckie.

W 1906 roku osiadł na Górnym Śląsku, gdzie objął kierownictwo "Gazety Robotniczej" i lokalnego oddziału PPS. Wypowiadał się przeciw ścisłej współpracy PPS z SPD, krytykując podejście niemieckich socjalistów do spraw narodowych.

Na krótko przed wybuchem wojny 1914 roku był jednym z organizatorów niezależnych związków zawodowych CZZP (Centralny Związek Zawodowy Polski) na zjeździe w Oświęcimiu.

W latach 1918-21 wraz z J. Czaplą organizował polskie rady ludowe w rejencji opolskiej. Podczas plebiscytu był zastępcą Wojciecha Korfantego w Polskim Komisariacie Plebiscytowym.

Podczas pierwszego powstania musiał uchodzić za granicę. Krótko przed trzecim powstaniem wyruszył na polecenie rządu polskiego w misji dyplomatycznej do Rzymu w sprawie Górnego Śląska. Na wieść o wybuchu III powstania powrócił na Śląsk, gdzie został członkiem najwyższej władzy powstańczej.

W 1922 roku wybrany posłem do Sejmu Śląskiego oraz Sejmu RP z okręgu Katowice. W regionalnym sejmie I kadencji (1922-29) wybrano go wicemarszałkiem.

Zginął w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu w 1940 r.