Józef Herman Osiński
Z Wikipedii
(1738-1802)
Józef Herman Osiński (ur. 4 marca 1738 w Dobrzykowie koło Płocka, zm. 13 marca 1802 w Warszawie) - pedagog, autor i tłumacz wielu prac z fizyki, chemii oraz metalurgii, nazywany pierwszym polskim elektrykiem. Zajmował się również botaniką, był pionierem fizjologii roślin w Polsce. Należał do zakonu pijarów, gdzie przybrał imię Kazimierz.
Jako absolwent szkoły pijarów wstąpił 20 sierpnia 1755 do zakonu, nowicjat odbył w Podolińcu. W latach 1757–60 studiował w Rzeszowie nauki humanistyczne (humaniora) oraz w Międzyrzeczu Koreckim logikę i filozofię, uważany był przez wykładowców za studenta wybitnego. Po ukończeniu studiów został nauczycielem poetyki w Międzyrzeczu oraz w Warszawie. W latach 1764-65 ksiądz Osiński ukończył studia teologiczne w Warszawie i został skierowany do Wielunia jako profesor filozofii. Był również rektorem Łomżyńskiej Szkoły Pijarskiej.
W 1768 wyjechał za granicę jako opiekun i nauczyciel młodego Stanisława Sołtyka, dzięki rekomendacji byłego prowincjała i wykładowcy fizyki w Collegium Nobilium – Antoniego Wiśniewskiego. Pobyt w Wiedniu zaowocował znajomością z wybitnym chemikiem i przyrodnikiem Nikolausem Jacquinem, którego prace wywarły olbrzymi wpływ na Osińskiego. I w Wiedniu, i w 1772 w Paryżu Józef Herman Osiński zgłębiał najnowszą wiedzę z dziedziny fizyki, chemii i botaniki. Jego ówczesny podopieczny – S. Sołtyk – wspominał po śmierci ks. Osińskiego, że jego opiekun podczas tych studiów "Po kilka dni z pokoju nie wychodził, odzieży nie odmieniał, prawie bez pokarmu dni i noce na nauce trawił...".
