Józef Kalasancjusz
Z Wikipedii
Józef Kalasancjusz, Józef Kalasanty (wł. José de Calasanz, znany również pod zakonnym imieniem Josephus a Matre Dei; ur. 11 września 1557 na zamku Calasanz koło Peralta de la Sal, Aragonia; zm. 25 sierpnia 1648 w Rzymie)- hiszpański duchowny katolicki, założyciel zakonu pijarów, reformator oświaty, uznawany przez Kościół katolicki za świętego. Patron uczniów i nauczycieli.Jego ojcem był kowal - Piotr Calasanz. Jego matką była Maria Gaston.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Urodził się w 1557 w miejscowości Peralta de la Sal w Hiszpanii. Po nauce u trynitarzy w mieście Estadilla zaczął studiować prawo i filozofię na uniwersytecie w Lerida. Kontynuował naukę w Walencji i Alcala de Henares. Święcenia mniejsze przyjął 17 grudnia 1582 r. Święcenia kapłańskie przyjął 17 grudnia 1583, stając się sekretarzem biskupa Kacpra de la Figuera. W 1592 wyruszył do Rzymu, gdzie nastąpiła jego duchowa przemiana. Na Zatybrzu spotkał pochodzące z biednych rodzin dzieci, odrzucone na margines społeczeństwa. W 1597 w zakrystii kościoła św. Doroty otworzył pierwszą w Europie szkołę publiczną. Uczęszczały do niej zarówno dzieci biedne, jak i te pochodzące z bogatych rodzin. Rozrastała się cała wspólnota, zbierająca fundusze na prowadzenie szkoły. W końcu Kalasancjusz postanowił założyć wspólnotę zakonną pod nazwą Zakonu Szkół Pobożnych.
Dzieło rozwijało się szybko. Zakładano szkoły w całej Italii, na Sycylii, w Hiszpanii i w Polsce. W wyniku niewyjaśnionej do dziś wizytacji apostolskiej w 1646 zakon zamknięto. Kalasancjusz zmarł 24 sierpnia 1648; osiem lat później zakon odrodził się na nowo. W 1748 Kalasancjusz został beatyfikowany, a następnie kanonizowany. W 1948 papież Pius XII ogłosił go "Patronem podstawowych szkół chrześcijańskich na całym świecie".
[edytuj] Zasady nauki
Kalasancjusz wprowadził całkowicie rewolucyjny system nauki. Opierał się na twierdzeniu, iż uczeń posiada swoją godność. Zakazał stosowania kar cielesnych, twierdził, że nauczyciele powinni zachęcać uczniów do zdobywania wiedzy. Oparł naukę na okazywaniu uczniom serca i cierpliwości zamiast przymusu. W roku 1610 Kalasancjusz ustalił, że szkoła podstawowa mam mieć cztery klasy, które numerował odwrotnie niż my, tzn. od najwyższej. Pierwsza klasa, (czyli u Kalasancjusza ósma)- była także nazywana klasą Psałterza. W niej po raz pierwszy pojawiły się książki. Oczywiście nie każdy miał swoją książkę, Kalasancjusz postarał się o kilka tomów, które kiedyś były używane przez chóry kościelne. Druga klasa nazywana była klasą płynnego czytania. Dzielono ją na dwie klasy (siódma i szósta). Klasa czwarta została podzielona na dwie klasy wg Kalasancjusza piątą i czwartą. Trzecia, druga i pierwsza poświęcona była uczniom którzy mieli kontynuować naukę, w szkole drugiego stopnia. Klasy te były poświęcona nauce gramatyki.
[edytuj] Sentencje św. Józefa Kalasancjusza
- Źle używa mieszkania, kto w nim nie rozmawia z Chrystusem lub nie pracuje dla Chrystusa.
- Samemu sobie służy, a nie Bogu, kto w służbie Boga zapobiega o własne korzyści.
- Biada temu, co jest zły pośród dobrych!
- Jak umrze w Panu zakonnik, co za życie nie pracował dla niego?
- Nie jest czysty, kto szybko nie wypędza nieprzyjaciół czystości.
- Nie jest posłuszny, kto będąc zobowiązany, postępuje według własnego sądu.
- Wiedza zdobi zakonnika, ale cnota go koronuje.
- Bieda tobie, który pouczasz innych słowami, a gorszysz przykładem.
- Sługa Boży nie żyje po to by jeść, ale je aby żyć i służyć.
- Zakonnik leniwy jest radością dla diabła.
- Kiedy pracujesz dla Chrystusa, tym bardziej musisz z Chrystusem, bo jest twoim owocem.
- Język zakonnika jest trąbką myśli i serca.
- Nie potrafi zobaczyć Chrystusa, kto nie potrafi cierpieć dla Chrystusa.
- Nie jest przyjacielem Boga, kto nie jest nim w modlitwie.
- Z próżnym zakonnikiem demon gra w piłkę.
- Sługa Chrystusa zapobiega o bycie świętym i nie pragnie tego zademonstrować.
- Nic nie dałeś Chrystusowi, jeżeli nie dałeś Mu całego twego serca.
- Sługa Chrystusa wszystko znosi z cierpliwością, mało mówi a dużo pracuje dla Chrystusa.
