Jacek Maziarski
Z Wikipedii
Jacek Maziarski | |
Data i miejsce urodzenia | 20 stycznia 1937 Świętochłowice |
poseł I kadencji Sejmu | |
Okres urzędowania | od 25 listopada 1991 do 31 maja 1993 |
Przynależność polityczna | Porozumienie Centrum |
Jacek Maziarski (ur. 20 stycznia 1937 w Świętochłowicach) – polski dziennikarz, publicysta i polityk, poseł na Sejm I kadencji.
Ukończył w 1959 studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskał następnie stopień naukowy doktora nauk humanistycznych. Jako dziennikarz debiutował w 1957 na łamach "Tygodnika Powszechnego". Pracował następnie w "Polityce" i warszawskiej "Kulturze". Do początku lat 80. był członkiem PZPR, później związał się opozycją demokratyczną. W stanie wojennym nie przeszedł weryfikacji dziennikarskiej, zamieścił wtedy w "Życiu Warszawy" ogłoszenie: "Szukam uczciwej pracy. Jacek Maziarski (...)"[1].
Po upadku PRL był zastępcą redaktora naczelnego "Tygodnika Solidarność" i jednym ze współzałożycieli Porozumienia Centrum. Zajmował też stanowisko szefa Zespołu Politycznego Prezydenta RP. W latach 1991-1993 sprawował mandat posła na Sejm I kadencji, wybranego z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum w okręgu Legionowo. Później wrócił do pracy w mediach, pełnił m.in. funkcję szefa Wiadomości TVP1.
Od 2006 do 2007 był doradcą Ludwika Dorna w MSWiA.
Laureat Nagrody Kisiela w 1990, ojciec dziennikarza Wojciecha Maziarskiego.