Jan Beszta-Borowski

Z Wikipedii

Jan Beszta-Borowski
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1936 Borowskie Olki
poseł na Sejm kontraktowy
Okres urzędowania	od 1989 do 1991
Przynależność polityczna	Obywatelski Klub Parlamentarny

Jan Beszta-Borowski (ur. 14 grudnia 1936 w Borowskich Olkach) – polski polityk, rolnik, poseł na Sejm X kadencji.

W 1953, będąc uczniem Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Białymstoku, został skazany w procesie politycznym na 2,5 roku pozbawienia wolności i skierowany do pracy w kopalni. Od 1958 pracował jako rolnik. Był karany aresztem za niewywiązywanie się z obowiązkowych dostaw. W 1979 przeszedł na rentę. W 1981 stanął na czele rolniczej "Solidarności" w województwie białostockim. Był też jednym z krajowych liderów tego związku. W stanie wojennym dwukrotnie zostawał internowany, zwalniano go ze względu na zły stan zdrowia. Od 1983 uczestniczył w Ogólnopolskim Komitecie Oporu Rolników. Za działalność opozycyjną aresztowano go w 1985, zwolnienie uzyskał po kilku miesiącach na mocy amnestii. W 1989 został posłem na Sejm X kadencji (tzw. Sejm kontraktowy) z okręgu Bielsk Podlaski z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W Sejmie należał do OKP. W 1995 wstąpił do Ruchu Odbudowy Polski.

W 1979 przeszedł na rentę. W 1981 stanął na czele rolniczej Solidarności w województwie białostockim. Był też jednym z krajowych liderów tego związku. W stanie wojennym dwukrotnie zostawał internowany, zwalniano go ze względu na zły stan zdrowia. Od 1983 uczestniczył w Ogólnopolskim Komitecie Oporu Rolników. Za działalność opozycyjną aresztowano go w 1985, zwolnienie uzyskał po kilku miesiącach na mocy amnestii. W 1989 został posłem na Sejm X kadencji (tzw. Sejm kontraktowy) z okręgu Bielsk Podlaski z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W Sejmie należał do OKP. W 1995 wstąpił do Ruchu Odbudowy Polski.

W wypowiedzi sejmowej w październiku 1991 powiedział, że ojciec Włodzimierza Cimoszewicza w latach 50. był szefem Informacji Wojskowej w Wojskowej Akademii Technicznej, brutalnie traktując przesłuchiwanych. Mówił, iż syn nie odpowiada za winy ojca, lecz "niedaleko pada jabłko od jabłoni". W wynikłym z tego sporu procesie sądowym sąd przyznał rację Włodzimierzowi Cimoszewiczowi^[1].