Jan Krystian Ulrich
Z Wikipedii
Jan Krystian Ulrich (ur. 30 lipca 1809, Warszawa - zm. 2 lipca 1881 tamże) - ogrodnik warszawski, twórca Ulrychowa pod Warszawą, ewangelik.
Ulrichowie byli związani z rodziną hrabiów Brühlów i pochodzili z ich majętności Pförten na wówczas saskich Dolnych Łużycach. Ojcem Jana Krystiana był Johann Gottlieb Traugott Ulrich z Pförten, osiadły w Warszawie w r. 1789, a matką Anna Krystyna z domu Mencke (1790 - 1847), córka nadwornego ogrodnika warszawskiego Ogrodu Saskiego, Jana Chrystiana Mencke, pochodzącego również z Pförten.
Jan Krystian Ulrich ukończył Liceum Warszawskie w r. 1825, po czym odbył trzyletnią praktykę w warszawskim Ogrodzie Botanicznym pod kierownictwem profesora Michała Szuberta. W roku 1828 wyjechał na pięcioletnią podróż edukacyjną do Austrii, Bawarii, Belgii i Holandii. Po powrocie do Warszawy podjął pracę w zakupionym przez ojca w r. 1805 ogrodzie przy ul. Ceglanej nr.hip. 1117 wielkości 8,5 mórg.
Po śmierci ojca Jan Krystian zmienił profil firmy, rozwijając hodowlę kwiatów w szklarniach. Szczególnie słynął ze swych odmian azalii, które sprzedawał hurtowo na prowincję. Firma Ulricha miała do r. 1869 własną szkołę dla praktykantów, gdzie uczono polskiego, niemieckiego, historii Polski, botaniki i geografii. Po zakazaniu przez rząd carski nauki w języku polskim Ulrich musiał zamknąć szkołę , ale zdążył do tego czasu dać szkolenie zawodowe i powszechne na poziomie szkoły podstawowej ok. 100 młodym ogrodnikom.
Ulrich był twórcą szkółki drzew owocowych i krzewów ozdobnych, założycielem w 1876 r. sławnych ogrodów Ulrichów na warszawskiej Woli, gdzie zakupił 30 mórg gruntu. Stworzył tam wzorcowy zakład ogrodniczy ze szkółkami, szklarniami oraz ogrodem pokazowym. W 1958 r. ogrody odebrano rodzinie (jak to się nazywało "znacjonalizowano"), park wraz z pałacykiem i szklarniami popadły w kompletną ruinę.
W roku 1848 Ulrich poślubił Paulinę Elżbietę z domu Mende (1819 - 1889), z którą miał m.in. syna Chrystiana Gustawa (1853-1913), który znacznie rozwinął firmę w Ulrychowie. Był ostatnim męskim potomkiem warszawskich Ulrichów (nie spokrewnionych z kaliskimi Ulrychami), po jego śmierci kierownictwo przekształconej w spółkę akcyjną firmy przeszło na zięcia Artura Ludwika Machlejda (zm. 1947) męża Krystyny z Ulrichów (1880 - 1958).
Jan Ulrich z rodziną spoczywa na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie (al.18 nr 38)
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Łoza, Rodziny polskie cudzoziemskiego pochodzenia osiadłe w Warszawie i okolicach, I - III, Warszawa 1932-35
- Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989
