Jan Timman

Z Wikipedii

Jan Timman
Jan Timman, Haga 2007
Państwo	Holandia
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1951 Amsterdam
Tytuł szachowy	arcymistrz (1974)
Ranking	2565 (01.04.2008)
Miejsce w kraju	9

Jan Hendrik Timman (ur. 14 grudnia 1951 w Amsterdamie) – holenderski szachista, arcymistrz, w latach 80. XX wieku uważany za najsilniejszego szachistę świata spoza ZSRR, z tego powodu nazywany czasami the Best of the West (Najlepszy na Zachodzie).

W latach 1979 - 1999 Timman brał udział we wszystkich ośmiu cyklach rozgrywek o tytuł mistrza świata. W 1985 roku wygrał turniej międzystrefowy z dużą przewagą nad konkurencją. W turnieju pretendentów podzielił czwarte miejsce z Michaiłem Talem. W meczu ćwierćfinałowym przegrał z Arturem Jusupowem. W następnym cyklu rozgrywek awansował do finałowego meczu pretendentów pokonując w eliminacjach Walerija Sałowa, Lajosa Portischa i Jonathana Speelmana. W finale został pokonany przez Anatolija Karpowa.

W 1991 roku Timman ponownie awansował do finałowego meczu pretendentów. W drodze do finału pokonał Roberta Hübnera, Wiktora Korcznoja i Jusupowa. W finale uległ Nigelowi Shortowi. Short uzyskał prawo do meczu o tytuł mistrza świata z Garrim Kasparowem, lecz obaj zostali zdyskwalifikowani przez Międzynarodową Federację Szachową (FIDE) za rozegranie meczu poza jej strukturami w 1993 roku. FIDE zorganizowała oficjalny mecz o mistrzostwo świata pomiędzy Timmanem i Karpowem, wygrany przez Karpowa 12½ - 8½. W następnym cyklu rozgrywek Timman dotarł do półfinału i został wyeliminowany przez Sałowa.

Timman był uczestnikiem najbardziej prestiżowych turniejów, z których sześć wygrał: w Amsterdamie (1981, turniej IBM), Mar del Plata (1982), Bugojnie (1984), Wijk aan Zee (1985), Tilburgu (1987) i Rotterdamie (1989). Dziewięciokrotnie zwyciężał w mistrzostwach Holandii^[1]. W latach 1972 - 2004 trzynastokrotnie reprezentował swój kraj na olimpiadach szachowych, w roku 1976 zdobywając dwa medale: złoty (za wynik indywidualny) oraz srebrny (wraz z drużyną)^[2]. W latach 80. był stale obecny w pierwszej dziesiątce listy rankingowej FIDE (najwyższy osiągnięty ranking - 2680 punktów [1 stycznia 1990 roku] i trzecia pozycja na świecie, za G.Kasparowem i A.Karpowem).

W 2006 roku odniósł kolejne turniejowe zwycięstwo - na przełomie kwietnia i maja wygrał tradycyjny turniej Sigeman & Co w Malmö^[3]. Zajął również II miejsce (za Ivanem Sokolovem) w memoriale Howarda Stauntona w Londynie^[4].