Johann Schober
Z Wikipedii
Johann Schober (ur. 14 listopada 1874 w Perg, zm. 19 sierpnia 1932 w Baden), prawnik, polityk austriacki, kanclerz Austrii w latach 1921-1922 i 1929-1930.
Schober służył w policji austriackiej od 1898, odnosząc tam spore sukcesy. W 1918, krótko przed upadkiem Austro-Węgier został szefem policji w Wiedniu, na którym to stanowisku pozostał do 1932 (z przerwami na pełnienie funkcji rządowych). Pozostanie na stanowisku jesienią 1918 zawdzięczał swemu umiarkowaniu oraz deklarowanej lojalności wobec powstającej republiki, choć zapewnił wówczas bezpieczny wyjazd z kraju rodzinie cesarskiej.
W 1921, mimo nie bycia członkiem żadnej z partii rządzących, został kanclerzem Austrii z nadania Austriacką Partię Chrześcijańsko-Społeczną (CS) i jej prawicowych partnerów, stając na czele rządu uformowanego w większości z bezpartyjnych urzędników. Pełniąc wówczas również funkcję ministra spraw zagranicznych doprowadził do podpisania w Lány traktatu granicznego z Czechosłowacją. Mimo, iż jego zdaniem zapewniał on prawa mniejszości niemieckiej w Czechosłowacji, to spowodowało upadek rządu za sprawą sprzeciwu stronnictwa wszechniemieckiego. Schober pozostał jednak kanclerzem, formując nowy rząd, w którym pełnił także funkcję ministra spraw wewnętrznych, który przetrwał jednak tylko kilka miesięcy (do maja 1922).
Powrócił wówczas do pracy w policji. W 1923 został m.in. pierwszym prezydentem powstałego wówczas Interpolu. Jego reputacja jako urzędnika i polityka umiarkowanego ucierpiała mocno w 1927, gdy jako szef policji był współodpowiedzialnym za krwawe stłumienie protestów robotniczych w Wiedniu.
W latach 1929-1930 Schober ponownie pełnił funkcje kanclerza i ministra spraw zagranicznych. W tym okresie swoich rządów ukończył reformę konstytucyjną (przyznającą więcej uprawnień prezydentowi, 1929) i uzyskał umorzenie reparacji wojennych (1930). Starał się także doprowadzić do skupienia uwagi na próbach złagodzenia objawów wielkiego kryzysu, a osłabienia walki politycznej w Austrii - zaproponował m.in. rozbrojenie organizacji paramilitarnych (lewicowy Republikanischer Schutzbund i prawicowa Heimwehr), co spowodowało jednak ostrą reakcję Heimwehry. Wydalenie z kraju jednego z jej liderów zaogniło konflikt z kanclerzem, w efekcie po kilku miesiącach, we wrześniu 1930, Schober został zastąpiony na stanowisku kanclerza przez Carla Vaugoina.
W wyborach parlamentarnych w 1930 Schober stanął na czele listy Narodowego Bloku Gospodarczego i Landbundu, która zdobyła 19 mandatów. W latach 1930-1932 pełnił funkcje wicekanclerza i ministra spraw zagranicznych w rządach trzech kolejnych kanclerzy. Prowadził wówczas tajne rokowania dotyczące wprowadzenia unii celnej z Niemcami, do czego jednak nie doszło z powodu sprzeciwu Francji, Włoch i Czechosłowacji po ujawnieniu planu podpisania traktatu przez prasę (1931).
