Joseph Luns
Z Wikipedii
Joseph Antoine Marie Hubert Luns (ur. 28 sierpnia 1911 w Rotterdamie, zm. 18 lipca 2002 w Brukseli) – holenderski polityk, sekretarz generalny NATO.
Studiował prawo na uniwersytetach w Lyeden i Amsterdamie oraz ekonomię polityczną w London School of Economics i na Uniwersytecie Berlińskim. Na początku lat 30. odbył służbę wojskową w marynarce holenderskiej. Jako pracownik Misterstwa Spraw Zagranicznych został zmuszony do emigracji w czasie II wojny światowej do Londynu. Po wojnie objął stanowisko ambasadora Holandii w Wielkiej Brytanii, następnie zaś został członkiem holenderskiej delegacji przy Organizacji Narodów Zjednoczonych.
W 1952 r. został ministrem spraw zagranicznych Holandii z ramienia Katolickiej Partii Ludowej. W wyniku remisu wyborczego był zmuszony do dzielenia stanowiska z konkurentem z Partii Pracy. Samodzielnie stanowisko objął w 1956 i sprawował je do 1971 r., kiedy został sekreatrzem generalnym NATO.
Przeciwstawiał się oddaniu kontroli nad Nową Gwineą władzom Indonezji, choć w końcu do podjęcia takiej decyzji zmusił go prezydent Stanów Zjednoczonych John Kennedy. Był jednym z inicjatorów i sygnatariuszy traktatu rzymskiego. Popadł w konflikt z lewicowym rządem swojego kraju, kiedy wyraził poparcie dla stworzenia bazy rakietowej NATO na terenie Holandii.
Był żonaty z baronową Elisabeth van Heemstra. Miał syna i córkę.
Hastings Lionel Ismay • Paul-Henri Spaak • Dirk Stikker • Manlio Brosio • Joseph Luns • Lord Carrington • Manfred Wörner •
Sergio Balanzino • Willy Claes • Sergio Balanzino • Javier Solana • George Robertson • Jaap de Hoop Scheffer
