Juan Ponce de León
Z Wikipedii
Juan Ponce de León (1460-1521) – hiszpański żeglarz, odkrywca i konkwistador.
Ponce de Leon był uczestnikiem drugiej wyprawy Kolumba. Nie wrócił do Hiszpanii, ale osiadał na Hispanioli. W 1508 został gubernatorem wyspy Borriquen (dzisiejsze Portoryko). Jako gubernator krwawo rozprawiał się z Indianami. Pozbawiono go gubernatorstwa w 1511. Usłyszał od Indian, jakoby na mitycznej wyspie Bimini istniało "źródło wiecznej młodości". Uwierzywszy w tę legendę, zorganizował wyprawę na północ. Niewielka flotylla udała się na północ w 1513. Po krótkiej żegludze de Leon odnalazł ląd. Wybrzeża dostrzeżono dokładnie w niedzielę palmową, stąd też nowo odkrytym ziemiom nadano nazwę Floryda. De Leon wierzył, że odkrył wyspę. Opłynął półwysep od wchodu i zachodu, lecz nigdzie nie odnalazł upragnionego źródła. Przypisuje się mu także odkrycie Prądu Zatokowego. Według informacji dostarczonych przez historyka Antonio Herrera, dwa statki z flotylli de Leona zostały porwane przez prąd i zniknęły nieomal w oczach. Relacja ta była zapewne przesadzona.
Po powrocie do Hiszpanii de Leon złożył raport z odkrycia rozległych ziem, co spowodowało zainteresowanie Hiszpanów eksploracją kontynentu. W 1521, zorganizował kolejną wyprawę mającą na celu poszukiwania źródła młodości. Tuż po wylądowaniu na Florydzie, Hiszpanie zostali zaatakowani przez Indian. Ponce de Leon został raniony w nogę. Wycofał się i odpłynął na Kubę. Zmarł od rany w Hawanie.
