Jules Massenet

Z Wikipedii

Jules Émile Frédéric Massenet

Jules Émile Frédéric Massenet ( ur. 12 maja 1842 w Montaud, zm. 13 sierpnia 1912 w Paryżu ) – francuski kompozytor.

Jules Massenet był synem fabrykanta, Alexisa Masseneta, który swą wytwórnię ostrzy i żyletek miał w miejscowości Pont-Salomon, nieopodal Saint-Étienne. W 1848 roku trafił do paryskiego Konserwatorium, gdzie przez 11 lat doskonalił swe umiejętności, podczas studiów pracując w orkiestrze operowej grając na kotłach. W 1859 roku uzyskał pierwszą nagrodę w konkursie absolwentów Konserwatorium, by cztery lata później otrzymać Grand Prix konkursu pianistycznego w Rzymie za swą kantatę "David Rizzio".

W Rzymie Massenet poznał Franciszka Liszta, u którego przez kolejne trzy lata pobierał nauki, szlifując swe umiejętności pianistyczne. W 1866 roku powrócił do Paryża, gdzie zaczął odnosić sukcesy dzięki swym operom takim jak "La grand'Tante", "Don César de Bazan", "Marie-Magdeleine" i "Le Roi de Lahore". W 1878 roku został profesorem Konserwatorium Paryskiego.

W 1884 Massenet napisał operę Manon, na podstawie powieści ojca Prévost "Historia Manon Lescaut i Kawalera de Grieux". W kolejnych latach powstały jego najwybitniejsze dzieła operowe, które złotymi zgłoskami zapisały nazwisko Massenet w annałach muzyki poważnej, przede wszystkim operowej. To dzieła takie jak: "Cyd", Esclarmonda, Thaïs, "Kuglarz Madonny", "Don Kichot", w większości oparte na arcydziełach literatury światowej.

Wpływy muzyki Masseneta można odnaleźć w twórczości włoskich werystów, Ruggero Leoncavalla i Pietro Mascagniego, zaś wpływ na muzykę samego Masseneta mieli Giuseppe Verdi i Ryszard Wagner.

Jules Massenet pozostawił po sobie 25 oper, które stanowią trzon jego dorobku artystycznego.

Komponował także kantaty, oratoria, suity i pieśni. Do jego najbardziej znanych oper należą (z rokiem premiery):