Kancjonał
Z Wikipedii
Kancjonał (łac. canticum - monolog, pieśń; lub średniowiecznie cantionale) - - w XIV w., zbiór zbiór popularnych kościelnych pieśni religijnych lub śpiewów liturgicznych - kantyk i kantyczek. Nazwa, z czasem zastąpiona przez bardziej spopularyzowaną: "Kantyczki".
Określenie używane główne w Niemczech i Czechach od połowy XV wieku. Początkowo kancjonałem był zbiór śpiewów liturgicznych, jednak później zamieszczano w nim również inne śpiewy religijne, przede wszystkim chorały protestanckie.
- Pierwsze kantycjonały
- Kancjonał Kórnicki
- Kancjonał Biblioteki Czartoryskich
- Kancyjonał albo księgi chwał boskich Walentego z Brzozowa sporządzony ok. 1554/1569
- Kancyjonał albo pieśni duchowne z Pisma Św. ku czci a chwale samemu Panu Bogu Piotra Artomiusza sporządzony ok. 1587
- Kancyjonał piosnek rozmaitych a nabożnych napisany Roku Pańskiego 1586
- Kancyjonał z nutami z 1586 oraz kolejne pod taką nazwą
- Do najbardziej znanych kancjonałów należą
- Kancjonał Istebnicki (ok. 1420)
- Kancjonał Gotajski (1646–49)
- Dysydenckie
- Kancjonał Puławski
- Kancjonał Zamojski
- Kancjonał Wschowski
[edytuj] Wydawcy kancjonałów
- Aleksander Augezdecky
- M. Hey-Stawicki
- Jan Seklucjan
- Walenty z Brzozowa
- Bartłomiej Groicki
- P. Artomiusz
- K. Kraiński
- Fryderyk Mortzfeld
- Jan Jakub Gräber
