Katedra Kartografii Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego
Z Wikipedii
Katedra Kartografii jest jedną z jednostek Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego zlokalizowaną w Pałacu Uruskich.
Została powołana 1 listopada 1950 roku, rozporządzeniem Ministra Szkół Wyższych i Nauki, w ramach organizowanego wówczas Instytutu Geograficznego należącego do Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego jako pierwsza w Polsce placówka dydaktyczna kształcąca kartografów-geografów. W latach 1968-1977 funkcjonowała jako Zakład Kartografii, a od 1977 roku wchodzi w skład Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych.
Katedra Kartografii kształci kartografów-redaktorów map, a jej absolwenci pracują w największych polskich wydawnictwach kartograficznych. Co roku egzamin magisterski zdaje w Katedrze od kilku do kilkunastu osób. Dotychczas wykonano tu 4 prace habilitacyjne, 14 prac doktorskich i ponad 350 prac magisterskich.
W Katedrze, jako jednostce naukowo-dydaktycznej, prowadzone są również badania z zakresu kartografii geograficznej: historii kartografii polskiej, kartografii matematycznej, kartografii komputerowej, metodyki kartograficznej, redakcji map i atlasów, kartografii prasowej oraz kartograficznej metody badań. Badania z zakresu teorii kartografii prowadzone w latach 70., szczególnie dotyczące przekazu kartograficznego i kartologii, przyniosły Katedrze światowy rozgłos, a opublikowane wówczas prace są do tej pory licznie cytowane za granicą. W Katedrze zostały opracowane założenia teoretyczne układu współrzędnych "GUGiK-80" wykorzystanego następnie przy opracowywaniu polskich map topograficznych w skalach 1:100 000 i 1:500 000 wydawanych w latch 1980-1993 oraz opracowano grafikę nowych polskich map topograficznych w skalach 1:10 000 i 1:50 000 opracowywanych od 1994 w układzie współrzędnych "1942", a od 1996 w układzie współrzędnych "1992".
Katedra miała dotychczas pięciu kierowników:
- Stanisław Pietkiewicz (kierownik w latach 1950-64) – ekspert z ramienia Polski ds. wytyczania granicy państwa w latach 1920-1922 w Wielkopolsce, na Pomorzu i Mazurach oraz w 1946 w Białostockiem
- Jerzy Kondracki (kurator w latach 1964-66) – najwybitniejszy współczesny geograf polski, autor regionalizacji fizycznogeograficznej Polski, ekspert ONZ ds. nazw geograficznych
- Lech Ratajski (kierownik w latach 1966-77) – światowej sławy kartograf, dwukrotny wiceprezydent Międzynarodowej Asocjacji Kartograficznej
- Bogodar Winid (kierownik w latach 1977-80) – ekspert ONZ w zakresie kartografii
- Wiktor Grygorenko (kierownik w latach 1980-95)
- Jacek Pasławski (kierownik od 1997)
Absolwenci Katedry Kartografii, będącej przez kilkadziesiąt lat jedyną w Polsce jednostką dydaktyczną kształcącą redaktorów-kartografów, mieli ogromny wpływ na ogólnoużytkową kartografię polską, początkowo stanowiąc trzon kartografów w jedynym wydawnictwie kartograficznym wykonującym ogólnodostępne mapy, jakim było Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, później wnosząc duży wkład w powstanie komercyjnego rynku kartograficznego po 1989. Uczestniczyli również w powoływaniu podobnych jednostek na innych uczelniach wyższych w Polsce.
W Katedrze Kartografii wydawane jest jedyne polskie i pierwsze jakie ukazywało się na świecie czasopismo naukowe poświęcone w całości kartografii – Polski Przegląd Kartograficzny. Efektem prac jest również liczna literatura naukowa, w tym kilkadziesiąt publikacji książkowych. Katedra organizowała i współorganizowała kilkadziesiąt konferencji krajowych i zagranicznych, z których najważniejszą była zorganizowana w 1982, w czasie stanu wojennego, konferencja Międzynarodowej Asocjacji Kartograficznej.
[edytuj] Linki zewnętrzne:
[edytuj] Bibliografia
Prace i studia geograficzne, tom 26, 50-lecie pracy dydaktycznej i naukowej Katedry Kartografii Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2000. ISBN 83-235-0177-7
