Kenoza
Z Wikipedii
Kenoza (gr. κένωσις, kénōsis = "wypróżnienie", "ogołocenie") - pojęcie w teologii chrześcijańskiej interpretujące wcielenie, jako dobrowolne, zbawcze uniżenie się Chrystusa, będące wyrazem woli Chrystusa-Boga, odpowiednio do Fil 2, 7: "Chrystus Jezus, istniejąc w postaci boskiej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie". Niektórzy teologowie protestancy XIX w. interpretowali kenozę jako porzucenie lub zawieszenie przez Chrystusa jego atrybutów boskich.
