Kleomenes III
Z Wikipedii
Kleomenes III (ok. 265 - 219 p.n.e.), syn Leonidasa II, król spartański w latach 235-222 p.n.e. i reformator. Po dwóch zwycięstwach nad Związkiem Achajskim (226 p.n.e.) dokonał zamachu stanu. Kontynuował program króla Agisa IV (nowy podział ziemi, rozszerzył jej przydział na periojków i część metojków. Zniósł eforat i geruzję, przepędził 80 oligarchów. Zreorganizował armię i przywrócił dawne obyczaje spartańskie). Podboje na Peloponezie.
Zwalczał Związek Achajski, który wezwał na pomoc Macedonię. Pobity (222 p.n.e.) pod Sellazją przez stratega Związku Achajskiego Aratosa, sprzymierzeńca króla macedońskiego Antygonosa Dosona, zbiegł do Egiptu w 222 p.n.e. wraz z 12 Spartanami gdzie z początku przebywał na dworze życzliwego dla niego króla Ptolemeusza III obiecującego mu statki i żołnierzy i wypłacającego mu roczną pensje w kwocie 24 talentów.
W 221 p.n.e. po śmierci Ptolemeusza III na tron wstąpił jego syn Ptolemeusz IV ,który nie przejmował się losami państwa pozostawiając wszelkie sprawy ministrowi Sosibiosowi. Od 220 p.n.e. był przetrzymywany wraz z przyjaciółmi w wystawnym domu w Aleksandrii na polecenie króla Egiptu Ptolemeusza IV za radą ministra Sosibiosa ,który uknuł intrygę przeciwko Spartańskiemu królowi za rzekomą próbę zdrady.
Jesienią 219 p.n.e. Kleomenes wykorzystał pobyt króla wraz z dworem poza Aleksandrią w Kanopos upił strażników "królewskiego więzienia" i wybiegł na ulice miasta wraz z 12 Spartanami uzbrojonymi w krótkie miecze, próbując wywołać bunt przeciwko władzy króla-despoty. Widząc brak odezwy wśród ludu Aleksandrii i swoje fatalne położenie w obecnej sytuacji popełnił samobójstwo wraz z towarzyszami przebijając się własnymi mieczami.
Powieść biograficzną dla młodzieży o Kleomenesie III pod tytułem "Syn Heraklesa" napisała Halina Rudnicka.
