Koń na biegunach
Z Wikipedii
Koń na biegunach, koń bujany - zabawka dziecięca, wykonana zwykle w kształcie konia przymocowanego do dwóch wygiętych w łuk profili, zwanych biegunami.
Poprzednikami koni na biegunach były kołyski na biegunach a także konie-zabawki na kołach. W obecnej formie, jako zabawka pojawiły się prawdopodobnie dopiero w XVII wieku[1]. Niektóre źródła podają wcześniejsze przykłady takich konstrukcji, nie ma jednak pewności co do ich użytkowania jako zabawek.
Od początku XIX wieku konie na biegunach są już powszechnie kojarzone z dziecięcą zabawką. Do końca XIX wieku wykonywali je rzemieślnicy, ich ornamentyka i wykończenie kojarzyły się z końmi przeznaczonymi dla rycerzy. Pod koniec XIX wieku podjęto produkcję seryjną zabawek tego typu[2].
W 2006 Księga Rekordów Guinnessa podała iż największym na świecie koniem na biegunach jest ręcznie rzeźbiony egzemplarz w posiadaniu Cindy i Les Hartness z Kalifornii. Wykonany w roku 2000 rekordowy koń na biegunach ma 2,317 metra wysokości i masę 544,3 kilograma. Mogą huśtać się na nim 4 dorosłe osoby jednocześnie.
Współcześnie nadal wytwarza się konie na biegunach tradycyjnymi, rękodzielniczymi metodami. W Polsce głównym ośrodkiem rzemiosła zabawek drewnianych jest Żywiecczyzna.
Konie na biegunach występują w zbiorach muzealnych - muzeach zabawek czy też muzeach etnograficznych. Obecne są także w kulturze, przykładowo w Polsce przebojem okazała się piosenka "Konik na biegunach" ze słowami Franciszka Serwatki i muzyką Jacka Dydka w wykonaniu Urszuli.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Artykuł o koniach-zabawki na stronie Museum of Childhood (en)
- ↑ Galopujące konie na biegunach? (en)
