Kość udowa

Z Wikipedii

Kość udowa (łac. Femur) — najdłuższa i największa kość człowieka, zaliczana do kości długich.

Jak wszystkie kości długie, składa się z trzonu i dwóch końców. Na końcu bliższym (górnym) odróżniamy kulistą głowę (łac. caput femoris) skierowana skośnie przyśrodkowo ku górze. Głowę łączy z trzonem szyjka kości udowej (łac. collum femoris) mająca kształt spłaszczonego wałka. Oś szyjki tworzy z trzonem kąt rozwarty (u mężczyzn około 135°, u kobiet mniej). U obu płci z wiekiem kąt ten się zmniejsza.

Na granicy między szyjką i trzonem znajdujemy wyniosłości: krętarz wielki (łac. trochanter major) i krętarz mały (łac. trochanter minor). Na tylnej powierzchni kości udowej przebiega wzdłuż trzonu kresa chropawa (łac. linea aspera), na której rozróżniamy wargę przyśrodkową i boczną. Stykają się one w części środkowej trzonu a rozchodzą ku tyłowi i górze.

Trzon kości udowej w odcinku górnym ma kształt walcowaty ku dołowi nieco grubieje i spłaszcza się. Koniec dalszy kości posiada kłykcie przyśrodkowy( łac. condylus medialis) i boczny (łac. condylus lateralis). Kłykcie mają powierzchnię stawową dla połączenia z kością piszczelową.