Kościół św. Gertrudy w Krakowie
Z Wikipedii
Kościół św. Gertrudy znajdował się w Krakowie za kompleksem kościoła i klasztoru OO Dominikanów, na terenie dzisiejszych Plant w pobliżu ulicy Siennej. Zwany był kościołem Złoczyńców.
Wzniesiony został w latach 1429-1432 z fundacji Mikołaja Wierzynka rajcy krakowskiego w miejscu pochówku ściętego mieczem w 1406 jego ojca, rajcy i skarbnika krakowskiego Andrzeja Wierzynka. Otaczał go cmentarz na którym grzebano skazańców ściętych mieczem katowskim, którzy przed egzekucją odbyli spowiedź w kaplicy św. Antoniego w kościele Mariackim. Zgodnie z dawnym zwyczajem powieszonym odmawiano chrześcijańskiego pochówku. Cmentarz zamknięto w 1796.
Kościół zburzony został w czasie potopu szwedzkiego, odbudowano go w latach 1666-1676. Uroczystej konsekracji w 1676 dokonał biskup Mikołaj Oborski. Ponownie zniszczono go w czasie konfederacji barskiej. Ponownie odbudowany w 1778, pod koniec XVIII wieku popadł w ruinę, którą zamknięto w 1810. W 1820 sprzedano go na licytacji i ostatecznie rozebrano w 1822.
Pamiątką po nieistniejącej dziś świątyni jest nazwa pobliskiej ulicy św. Gertrudy oraz późnogotycki poliptyk ze sceną Koronacji Matki Boskiej, na skrzydłach wizerunkami świętych, który na początku XIX wieku przeniesiono do kościoła św. Mikołaja.
