Kobryń

Z Wikipedii

Współrzędne: 52°13' N 24°21' E52.2166667 24.35 (Kobryń)

Kobryń
Κoбрин


Herb Kobrynia	Flaga Kobrynia

Położenie

52° 13' N
24° 21' E

Ludność (2004)
• liczba ludności

50 751

Nr kierunkowy

+375 1642

Kod pocztowy

225301, 225306, 225860

Tablice rejestracyjne

Położenie na mapie kraju

Kobryń
Κoбрин

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Strona internetowa miasta

Kobryń (biał. Кобрын, Kobryn) – miasto w zachodniej części Białorusi, przy połączeniu Kanału Dniepr-Bug z rzeką Muchawiec. Leży obok głównej drogi Warszawa-Mińsk-Moskwa, około 50 km od granicy z Polską. Liczy 50 tys. mieszkańców (2004); przemysł precyzyjny, metalowy, mineralny, spożywczy, lekki, meblarski; węzeł drogowy, muzeum.

Od 1795 r. w zaborze rosyjskim, jako siedziba powiatu kobryńskiego guberni grodzieńskiej. W okresie międzywojennym należał do Polski, był stolicą powiatu w województwie poleskim. Od września 1939 do czerwca 1941 pod okupacją sowiecką, następnie do lata 1944 pod okupacją niemiecką. W latach 1945-1991 miasto należało do Białoruskiej SRR, od 1991 jest częścią Białorusi.

[edytuj] Demografia

[edytuj] Historia

Pierwsza wzmianka historyczna pochodzi z 1287 r. Wyniki badań archeologicznych przeprowadzonych w 1999 r. w Kobryniu pokazały, że osada została założona o kilkaset lat wcześniej. Do końca XIII wieku własność książąt włodzimiersko-wołyńskich. Od 1312 roku w Wielkim Księstwie Litewskim. Od końca XIV wieku do 1490 roku stolica księstwa Kobryńskiego należącego do potomków Olgierda. Książę Roman Kobryński wraz ze swoim oddziałem uczestniczył w bitwie pod Grunwaldem. Od XVI wieku siedziba powiatu, w latach 1589-1766 na prawie magdeburskim. Od XVI wieku miasto było dużym skupiskiem ludności żydowskiej. W latach 1941-1942 ludność żydowska została zamknięta w getcie a następnie wymordowana przez Niemców.

[edytuj] Zabytki

Kościół katolicki, późno klasycystyczny zbudowany w roku 1843. Zamknięty w 1962 r. oddany wiernym w 1989 r.
Cerkiew prawosławna, drewniana przeniesiona do Kobrynia w 1841 i usytuowana w obecnym miejscu. Cerkiew zamknięto w latach 60. XX w. i zamieniono w magazyn muzealny, oddano wiernym w 1986 r. Obok cerkwi dzwonnica.
Sobór prawosławny, wzniesiony w latach 1864-68 na mogile żołnierzy rosyjskich poległych w bitwie z wojskami Napolona w 1812 r. Świątynia upamiętnia poległych i zniesienie pańszczyzny. Wzniesiona przez carat za pieniądze z konfiskaty majątków po powstaniu styczniowym.
Monastyr Spaski - klasztor prawosławny założono w 1497, początkowo budynki drewniane, murowane barokowe wybudowano na początku XVI w. Po unii brzeskiej w roku 1596 klasztor przejęli bazylianie. W 1626 r. odbył tu się synod biskupów unickich Rzeczypospolitej. Po skasowaniu unii w 1839 r. w klasztorze było prawosławne seminarium. Budynek został opuszczony po pożarze w II poł. XIX w. Po remoncie w okresie międzywojennym była tu siedziba sądu. Teraz jest tu komenda policji.
Dworek miejski zwany Domem Suworowa, klasycystyczny, zbudowany w 1794 r. , zniszczony w czasie II wojny światowej. Odrestaurowany w latach 1948 i 1980. W dworku muzeum wojskowo-historyczne im Suworowa, który w nim mieszkał w 1797 i 1800 r. W dworku tym w roku 1860 mieszkał Romuald Traugutt.
Synagoga z II połowy XIX wieku (obecnie w ruinie)