Kometa Hyakutake

Z Wikipedii

C/1996 B2 (Hyakutake)
Kometa Hyakutake z teleskopu naziemnego
Odkrywca	Yuji Hyakutake
Data odkrycia	30 stycznia 1996
Nazwy alternatywne	Wielka Kometa 1996
Elementy orbity
Półoś wielka	2295,540430232198 j.a.
Mimośród	0,999899705556761
Peryhelium	0,230229949382757 j.a.
Aphelium	4590,850630515014 j.a.
Okres orbitalny	109985,55 lat
Nachylenie orbity względem ekliptyki	124,9227438612998°
Długość węzła wstępującego	188,0452345412714°
Argument szerokości peryhelium	130,1739512876215°
Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica	2 - 4,2 km
Okres obrotu wokół własnej osi	6,23 godz.

Zobacz kategorię na Wikimedia Commons:
Kometa Hyakutake

Kometa Hyakutake lub C/1996 B2 - kometa długookresowa, którą można było obserwować gołym okiem w 1996 roku.

[edytuj] Odkrycie i obserwacje komety

Kometa została odkryta 30 stycznia 1996 r. przez Yujia Hyakutake. Znajdowała się ona wtedy w odległości 2 j.a. od Słońca i miała jasność widomą 11^m. Później okazało się, że można ją było zidentyfikować na wcześniejszych zdjęciach już 1 stycznia 1996 r.

1 maja 1996 roku kometa przeszła przez peryhelium.

[edytuj] Orbita komety

Kometa Hyakutake porusza się po orbicie w kształcie bardzo wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,99989. Peryhelium znajduje się w odległości 0,2302 j.a. od Słońca, aphelium zaś aż 4590,8506 j.a. od niego. Na jeden obieg wokół naszej Dziennej Gwiazdy potrzebuje ok. 109985 lat, nachylenie jej orbity do ekliptyki wynosi 124,9˚.

W dniu 25 marca 1996 zbliżyła się na najmniejszą odległość od Ziemi – 0,1 j.a.

[edytuj] Właściwości fizyczne

Mimo małego jądra (średnica od 2 do 4 km) kometa wykazywała bardzo dużą aktywność. Ze względu na tę aktywność zasłużyła też na miano Wielkiej Komety 1996 roku. Nie była jednak aż tak spektakularnym wydarzeniem, jak Kometa Hale’a-Boppa z 1997. Liczne obserwacje dokonane za pomocą teleskopów naziemnych jak i instrumentów w przestrzeni kosmicznej pozwoliły wyznaczyć czas rotacji jej jądra na 6,23 h.

W składzie chemicznym Komety Hyakutake wykryto obecność etanu i metanu. Analizy zawartości związków chemicznych w komie dały podstawy do przypuszczeń, że jądro komety ukształtowało się w chmurze międzygwiazdowej w temperaturze ok. 20 K. Ilość deuteru w lodzie wodnym komety była zdecydowanie większa niż notuje się w wodach ziemskich oceanów. Stąd przypuszczenie, iż nie można upatrywać w kometach, które uderzały w naszą planetę, jedynego źródła pochodzenia wody na Ziemi.

Po raz pierwszy kometa została także poddana obserwacjom w promieniach rentgenowskich za pośrednictwem satelity ROSAT. Okazało się, że Kometa Hyakutake emituje to promieniowanie, które jest wynikiem zderzania się jonów azotu i tlenu obecnych w wietrze słonecznym z neutralnymi atomami wodoru w komie komety.