Wikipedysta:Komaares/brudnopis

Z Wikipedii

Wolne Związki Zawodowe

Strona Jaremy Dubiela http://www.rakstop.engo.pl/

Spis treści 1 plug and pray 2 SPAMLINKI pilnuj 3 Mirosław Witkowski 4 Stanisława Siarkiewicz = 5 Skafander 6 Trzeci obieg 7 Winterbottom 8 Fabryka Trzciny 9 Kana (teatr) 10 Zygmunt Duczyński 11 Jarosław Jarema Dubiel 12 Fringe Festival 13 Międzynarodowy Festiwal Teatralny "Malta" 14 Przypisy

[edytuj] plug and pray

Plug and pray - "podłącz i módl się"; żartobliwa parafraza terminu plug and play, stanowiąca nieco złośliwy komentarz do możliwości wczesnych wersji tego mechanizmu w Microsoft Windows, które częstokroć w ogóle nie rozpoznawały albo rozpoznawały błędnie dołączone urządzenia peryferyjne. Współcześnie mechanizm ten jest już na tyle dopracowany, że kłopoty zostały ograniczone do minimum^[1].

zob. też http://pl.wikipedia.org/wiki/Plug_and_pray

[edytuj] SPAMLINKI pilnuj

http://pl.wikipedia.org/wiki/Specjalna:Wkład/79.188.199.58 wstawia fałszywy link do Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, właściciel wstawianego przez niego adresu podaje na stronie jedynie kontakt dla 'osób zainteresowanych domeną'.

[edytuj] Mirosław Witkowski

^[2]<

ref = "NP_8_86"> M.Witkowski, Wściekłośc Kalibana (w:) Na Przełaj, nr. 8 z 1986 r. (PL ISSN 0465-7306), s. 4 - 5.</ref>

Pierwszym, podjętym odruchowo krokiem w obronie Adamkiewicza było zbieranie podpisów pod listem napisanym przez Jacka Czaputowicza do Rady Państwa wyrażającym protest przeciwko skazaniu Adamkiewicza i domagającym się przywrócenia praktyki z lat 70-tych, kiedy to osobom odmawiającym złożenia przysięgi pozwalano odbyć służbę wojskową. List ten, wysłany 15 stycznia 1986 roku podpisało 15 studentów i absolwentów uczelni warszawskich /30/, potem dołączyły inne uczelnie w Krakowie, Lublinie, Szczecinie /32/. W Warszawie do akcji tej włączyli się członkowie koła naukowego „Wiedza”: Piotr Niemczyk i Rafał Szczerba. Wspomina Piotr Niemczyk: „W tym liście napisał, że to absurd sadzać ludzi za odmowę przysięgi, że jakim prawem w Polsce przysięga się na sojusz z obcą armią. Pod podobnym listem zbierano podpisy w różnych miastach - Warszawie, Krakowie, na ˙Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W ˙tym wszystkim odegrał jakąś rolę Mirek Witkowski, bliski kolega Adamkiewicza - on jeździł, przekazywał informacje, zbierał podpisy. Aktywna wtedy była Gośka Narożna, też zresztą internowana, w Gdańsku dwóch ludzi zbierało Berecki i Bedyński.” Pisanie listów w obronie więzionego, stara i wielokrotnie stosowana przez ugrupowania opozycyjne metoda, nie mogła zaspokoić potrzeby zorganizowania jakiejś większej akcji w tej sprawie. ^[3].

Skafander tworzy grupa punkowców uznające siebie za obiekt artystyczny, starajaca sie stworzyć artystyczną alternatywe (alternatywę w sztuce, sztukę alternatywną). Działai w imie idei, że "tylko szalńcy popychają świat do przodu". "Mirek, szef Skafandra"^[4]

Pisze o Graffiti - 'traktowanie siebie i swoich spraw jako tworzywa sztuki' ^[5]

[edytuj] Stanisława Siarkiewicz =

http://www.pomorzezachodnie.pl/opcja/164/news/6080.dhtml - sa samym dole

[edytuj] Skafander

- art zin. Magazyb Grupy Literackiej 44. Jeden z pierwszych polskich zinów literackich (prawdoppodobnie pierwszy opisany w prasie oficjalnej - Na Przełaj). Ukazywał się w Szczecinie w latach 1986]] - 1989 samodzielnie ( 10 wydań), a od 1989 do 1992 jako cześć fanzinu Garaż. W manifestach i wstępniakach Skafander postulował ogólna aktywizację - wybiegnięcie literatury spod strzech i półek na ulice, do ludzi, potrzebę >>sugestywnej literatury będącej wizytówka nas samych i czasów, w których żyjemy<<. Główni twórcy: Mirek Witkowski vel Andrzej Balewski Blue, Renata Mazurowska, Roman Wójcik, Konkol, Michał Łukasz, w Skafandrze pojawily się także wiersze Tomka Budzyńskiego - lidera Armii. Pismoi kserowane było do objętości 28 stron i formatu A5, wydawane w nakładzie od 8 do 250 egzemplarzy ( Garaż miał nakład kilkutysięczny)^[6]

W Parnas Bis chłopaki twierdzą, że Skafander ukazywał się jako część 'Garażu' do 1992 r., tymczasem ja mam Garaż z wiosny 2002 ( datowany na 'któregos marca'), w którym znajduje się, wprawdzie tylko jednostronicowy, ale jednak Skafander. Czy więc po 1992 r. była jakaś przerwa, ukazywał się nieregularnie? Czasem naprawdę warto sprawdzić bezpośrednie źródła.

[edytuj] Trzeci obieg

Dyskusja na temat usunięcia hasła, w dyskusji nie zabrał głosu nikt, kto miałby jakiekolwiek pojecie o kontrulturze (hasło zostało skasowane) http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:SDU/Trzeci_obieg

Alternatywny obieg tekstów, kaset magnetofonowych, grafiki. Nazwa powstała, aby odróżnić powielaną twórczośc oraz informację funkcjonującą w kręgu młodzieżowej kultury alternatywnej od >>drugiego obiegu<<, związanego z działanością opozycji antykomunistycznej. Funkcjonował a latach 1980 - 1989 poza cenzurą. Do T.o. zalicza się fanziny, kasety z muzyką produkowaną metoda >>chałupnicza<<, graffiti, a także produkty mail artu. Charakterystyczne cechy: niewielki zasięg, ograniczony do środowisk alternatywnych, wymiennośc ról nadawcy i odbiorcy, negatywny stosunek do kultury oficjalnej, niechęć do polityki i polityków. Nazwa traci znaczenie po 1989 w związku ze zniesieniem cenzury, nazwa zostaje zastąpiona obiegiem nieoficjalnym lub alternatywnym. s. 96, hasło: Trzeci obieg; Mały słownik subkultur młodzieżowych, Mirosław Pęczak, Wydawnictwo Naukwe Semper, ISBN 83-900523-1-8

- ruch wydawniczy ukształtowany w latach 80. XX w., związany z młodzieżową kultura alternatywną, działający poza cenzurą, nie majacy jednak, w przeciwieństwie do drugiego obiegu, charakteru politycznego. T.o. obejmował druki (m. in. fanziny), ale także kasety z muzyka rockową i grafitti, kwestionował oficjalne formy kultury i stał sie wyrazicielem młodzieńczecgo buntu. Osłabł jako osobne zjawisko po likwidacji cenzury w 1989 r. Słownik Terminów Literackich, pod red. Janusza Sławińskiego, wyd III poszerzone i poprawione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław 2000, ISBN 83-04-04417-X, s. 593.

Początków kultury alternatywnej w Polsce można doszukiwać się w połowie lat 70., kiedy zaczął funkcjonować tzw. „drugi obieg”. Nie był on bynajmniej formą buntu przeciw kulturze jako takiej, ale przeciw ustrojowi państwowemu i wprowadzonej cenzurze, która nie pozwalała na samorealizację nonkonformistycznym twórcom. Była to opozycja, której ikoną stał się Janek Wiśniewski. Istniało wówczas wiele wydawnictw podziemnych, np. pismo „Zapis”. Nie można jednak „drugiego obiegu” nazwać wyrazem kultury alternatywnej, ale trzeba o nim wspomnieć, aby umieć odróżnić go od „trzeciego obiegu”, który właśnie takim wyrazem był. W latach 1980-1989 funkcjonował on poza cenzurą, w kręgach młodzieżowych. Charakterystycznymi jego formami były m. in. art- i fanziny, kasety z muzyką „garażową” czy raczkująca sztuka graffiti. Pierwszoplanowymi zespołami muzycznymi były punkowe Dezerter, Siekiera czy najważniejszy zespół rockowego podziemia — Brygada Kryzys. Na okładce ich debiutanckiego albumu pokazany został przewracający się Pałac Kultury i Nauki, co było wyrazem ironii wobec oficjalnych propozycji kulturowych i na długo stało się symbolem niezależnego polskiego rocka. Natomiast festiwal w Jarocinie był wtedy unikalnym w skali europejskiej miejscem, gdzie nie bacząc na konsekwencje, demonstrowano alternatywny sposób widzenia świata. W literaturze wyzwolonej pojawia się z kolei nazwisko M. Świetlickiego, który w sposób dobitny wyrażał pogardę dla dominujących wzorców. Wraz ze zniknięciem cenzury w 1989 roku pojęcie „trzeciego obiegu” zastępuje „obieg alternatywny”, który traci na autentyczności i szybko przybiera charakter instytucjonalny. http://verte.art.pl/mysl/kulturaalternatywnadzisiaj/

kontrkulturowo-subkulturowy obieg alternatywny przed rokiem 1989. Trzeci obieg nie kochał ( z wzajemnością) władzy, ale nie przepadał też za drugim obiegiem hasło Trzeci obieg, s. 93 Parnas Bis - słownik literatury polskiej urodzonej po 1960 roku, Opracowanie: Paweł Dunin-Wąsowicz i Krzysztof Varga. Lampa i Iskra Boża, Warszawa 1995. ISBN 83-86735-08-2.

[edytuj] Winterbottom

http://esensja.pl/film/recenzje/tekst.html?id=3841

Brytyjczyk od lat pozostaje w czołówce najciekawszych, najwszechstronniejszych twórców kina zaangażowanego

Filmy dokumentalne, erotyczne, wojenne, dramaty, komedie, thrillery, science-fiction, westerny – w słowniku Winterbottoma nie funkcjonuje pojęcie „ograniczenia gatunkowe”. Istnieje za to – i to już na samym szczycie spisu treści – „moralność”. Konsekwentnie, film po filmie, reżyser „Z tobą lub bez ciebie” przypatruje się ludzkiemu zachowaniu (przeważnie w sytuacjach ekstremalnych), wykonuje rachunek sumienia, zastanawia się nad chwiejnością – czasem wrodzoną, innym razem nabytą – charakterów

http://www.rp.pl/artykul/2,66429.html Jego filmy „Chcę cię” i „Wonderland” porównywano z twórczością Kieślowskiego

[edytuj] Fabryka Trzciny

http://www.fabrykatrzciny.pl/ http://www.fabrykatrzciny.pl/pisza_o_nas.php http://www.fabrykatrzciny.pl/trzcina.php

[edytuj] Kana (teatr)

Jeśłi chodzi o wykorzystanie zdjęć z archiwów Kany: http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Pytania_nowicjuszy/Prawa_autorskie

http://bazy.ngo.pl/search/info.asp?id=4200&p=daneSzczegolowe

http://www.kana.art.pl/

http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/in_te_kana_szczecin

http://bazy.ngo.pl/search/info.asp?id=4200&p=daneSzczegolowe

http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/21722.html

http://www.us.szc.pl/archiwum_teatr/?xml=load_page&st=5061&ar=1&id=1745&gs=&pid=6045

Teatr Kana istnieje od 1979. Założycielem i autorem wszystkichprzedstawień jest Zygmunt Duczyński. Kana wywodzi się z nurtu alternatywnego - kształt spektakli i sposób pracy jest wynikiem określonych wyborów ideowo-artystycznych. Twórców Teatru interesuje przede wszystkim problem duchowej i egzystencjalnej kondycji człowieka postawionego wobec niejednoznacznej, wielowymiarowej rzeczywistości.

sekcje: artyści i zespoły występujące w kanie, ludzie związany z Kaną ( podsekcje: aktorzy, kana jako ośrodek kultury ( podsekcje: piwnica kany, projekty kany {podsekcje 2 - poszczególne projekty}

[edytuj] Zygmunt Duczyński

(zmarł 15.03.06.)

http://www.teatry.art.pl/portrety/duczynski_z/zmarlz.htm

http://www.gazetawyborcza.pl/1,75475,3213647.html

[edytuj] Jarosław Jarema Dubiel

pisarz, naukowiec Jest absolwentem Instytutu Profilaktyki i Resocjalizacji UW. Jeden z założycieli Ruchu Wolność i Pokój. W latach 1985–1990 organizował protesty przeciwko budowie elektrowni jądrowej w Żarnowcu. Od roku 1992 do 1999 pracował w Biurze Obsługi Ruchu Ekologicznego (był m.in. twórcą akcji „Drzewko za makulaturę, prowadził biuro interwencyjne „Zielony Telefon”, Sekcję Antyspalarniową). W latach 1991–2002 współorganizował Dzień Ziemi. Od roku 2003 współpracuje z Oxford Broks Uniwersity i Fundacją EarthHandAndHouses. Ponadto był redaktorem programu TV Alternatiwi, współpracownikiem „Rzeczpospolitej”, „Zielonych Brygad”, Programu I Polskiego Radia i Radia Józef. W roku 2006 brał udział w Pierwszomajowym Pochodzie Plenerowym.

http://hc-punk.independent.pl/magazyn/artysci/?id=030135090131080535383733351201390101360202313210004600

[edytuj] Fringe Festival

Międzynarodowy Festiwal Teatrów Awangardowych "Fringe"

Richard Demarco - impresario

Teatr, film, muzyka, opera, taniec, a także musical hiphopowy, popisy cyrkowe i bicie rekordu w upychaniu ludzi do budki telefonicznej. To wszystko będzie można zobaczyć od niedzieli

Pierwszy międzynarodowy festiwal teatralny zorganizowano w stolicy Szkocji w 1947 roku. Miało to być święto pojednania podzielonego wojną świata. Inicjator festiwalu, pochodzący z Wiednia Rudolf Franz Josef Bing, nie wierzył w szybkie odrodzenie życia artystycznego w zrujnowanych stolicach kontynentalnej Europy. Na nowe miejsce spotkań artystycznych wybrał prowincjonalny Edynburg, który najmniej ucierpiał podczas wojny.

Idea spotkania artystów ponad granicami towarzyszyła imprezie od początku. W 1947 roku wystąpiła francuska kompania Jeana Luisa Barraulta i Madaleine Renaud, a orkiestrę Filharmonii Wiedeńskiej poprowadził Bruno Walter. W okresie zimnej wojny Edynburg był jednym z niewielu miejsc, gdzie spotykali się artyści Wschodu i Zachodu. Gościło tu wielu Polaków: Kantor pokazywał tu "Umarłą klasę", Grotowski - "Akropolis", Szajna - "Replikę", Wajda - "Zbrodnię i karę".

Z marginesu na czoło

---

Obok głównego festiwalu poświęconego przede wszystkim operze i muzyce klasycznej wyrósł festiwal nieoficjalny, na którym teatry występują na własny koszt i ryzyko. Nazwany przez dziennikarzy Fringe, czyli festiwalem marginesu, szybko zdominował festiwal oficjalny. Dzisiaj to największy przegląd teatralny na świecie, występuje na nim ponad 800 zespołów, a liczba przedstawień przekracza tysiąc. Tegoroczny Fringe prawdopodobnie pobije kolejne rekordy, liczba scen, na których prezentowane są spektakle, przekroczy 400. W ubiegłym roku sprzedano ponad milion biletów za prawie 10 mln funtów, w tym roku organizatorzy spodziewają się, że wpływy będą jeszcze wyższe.

Ale festiwal nie traci wysokiej artystycznej pozycji i nadal sukces odniesiony tutaj liczy się w świecie i otwiera drogę do międzynarodowej kariery. Tak stało się w 1995 roku z polskim teatrem Biuro Podróży, który po nagrodzie Fringe First za widowisko "Carmen Funebre" objechał cały świat.

Co w programie?

Szef festiwalu oficjalnego Brian McMaster szuka równowagi pomiędzy twórczością głównego nurtu, na którą czeka snobistyczna część publiczności, a eksperymentami i awangardą, które interesują młodą generację. Dlatego obok klasycznej "Celestyny" Ferdynando Rojasa w wykonaniu repertuarowego teatru z Birmingham w tegorocznym programie znalazł się dokumentalny spektakl "Biokhraphia" o życiu w Bejrucie.

Z Berlina przyjadą dwa teatry znajdujące się na antypodach niemieckiej sceny. Zasłużony zespół Berliner Ensemble przedstawi "Peera Gynta" w reżyserii legendarnego inscenizatora Petera Zadeka, natomiast najmłodszy teatr berliński Schaubuehne pokaże nową wersję klasycznej "Andromachy" w reżyserii Luka Percevala.

Podobnie jest w programie operowym i tanecznym. Obok akademickiego zespołu Ballet West ze Stanów Zjednoczonych swoje prace pokaże Akram Khan, nowatorski choreograf z Wielkiej Brytanii, o korzeniach z Bangladeszu. Gościem specjalnym będzie Opera Hanowerska, która przywiezie aż trzy przedstawienia: "Pelleasa i Melisandę" Debussy'ego, "Trubadura" Verdiego i napisaną na początku lat 70. XX wieku operę włoskiego kompozytora Luigi Nono "W jasnym słońcu, ciężkim od miłości" osnutą na historii Komuny Paryskiej i rewolucji 1905 roku.

Program muzyczny obejmuje występy znanych zespołów, jak Londyńscy Filharmonicy, Dresden Staatskapelle i Ensemble Intercontemporain pod dyrekcją Pierre'a Bouleza.

Pięćdziesięcioletni nastolatek

Na Fringe'u można znaleźć wszystko, od koncertów jazzowych, przez inscenizacje Szekspira (ponad 40 !), spektakle dla dzieci, po twardą awangardę. Jedynym polskim zespołem będzie teatr Pieśń Kozła z Wrocławia z przedstawieniem "Kroniki - Obyczaj Lamentacyjny", które nawiązuje do tradycji muzycznych Grecji i Albanii. Wrocławscy artyści wystąpią w kościele św. Stefana, jednej z najbardziej polecanych scen.

Co roku recenzenci powtarzają, że festiwal zagubił swoje dawne przesłanie i stał się wielkim supermarketem. Rzeczywiście, jedna czwarta produkcji to kabarety i występy komików nastawione wyłącznie na zysk. Ale w tym roku okazało się, że mimo komercjalizacji duch festiwalowej solidarności nie zaginął. Po tym, jak w lipcu jedna z nowych scen - Wigwam - musiała zwinąć swój namiot, pięć innych teatrów przygarnęło bezdomne grupy. W sumie trzynaście zespołów uratowano przed katastrofą.

Jak widać, festiwal edynburski wchodzi w 57. rok swego życia z wigorem nastolatka.

http://www.gazetawyborcza.pl/1,75475,2217005.html Roman Pawłowski 2004-08-06, 'Gazeta Wyborcza'

[edytuj] Międzynarodowy Festiwal Teatralny "Malta"

---

http://www.szkocja.net/artykuly/art.aspx?id=174

Przypisy