Koniunkcja (matematyka)
Z Wikipedii
Koniunkcja to zdanie złożone mające postać p i q , gdzie p, q są zdaniami. W rachunku zdań koniunkcję zapisuje się symbolicznie jako: 
. Przez koniunkcję rozumie się też zdanie mające postać p(1) i ... i p(n). Koniunkcję można zdefiniować precyzyjniej jako dwuargumentowe działanie określone w zbiorze zdań, które zdaniom p, q przyporządkowuje zdanie p i q
Działanie to pozostaje w ścisłym związku z działaniem przekroju zbiorów (patrz algebra zbiorów). Dlatego zdanie utworzone z innych zdań za pomocą koniunkcji jest też nazywane iloczynem logicznym. Koniunkcję zdań uznaje się za prawdziwą wtedy i tylko wtedy, gdy oba zdania p, q są prawdziwe.
Symbol koniunkcji jako bramki logicznej:
Tablica prawdy (1 oznacza zdanie prawdziwe 0 zaś zdanie fałszywe):
 |
 |
|
|---|---|---|
| 0 | 0 | 0 |
| 0 | 1 | 0 |
| 1 | 0 | 0 |
| 1 | 1 | 1 |
Koniunkcja jest operacją dwuargumentową i charakteryzuje się następującymi cechami:
- przemienność
- łączność
Do oznaczenia koniunkcji stosowany jest także angielski spójnik AND (symbol funkcji boolowskiej).
[edytuj] Przykłady
- Koniunkcja zdań 2+2=4 i 3+1=5 jest fałszywa.
- Koniunkcja zdań 2+2=4 i 3+1=4 jest prawdziwa.
