Konopiszte
Z Wikipedii
Konopiszte (czes. Konopiště, niem. Konopischt) - zamek w środkowych Czechach, 50 km na południowy-zachód od Pragi. Najbardziej znanym właścicielem był arcyksiążę Franciszek Ferdynand, następca tronu Austro - Węgier, zamordowany w Sarajewie w 1914.
Początki zamku sięgają XIII stulecia - wybudowano go wówczas w stylu gotyckim. W XVII wieku przebudowała go czeska, arystokratyczna rodzina Sternbernków (Sternberg). Następnie w XVIII w. wygląd zewnętrzny uległ przebudowie barokowej na polecenie kolejnego czeskiego rodu - von Vrtba (czes. Vrtbové lub z Vrtby).
W 1887 od rodziny Lobkowitzów zamek nabył Franciszek Ferdynand, który w latach 1889 - 1894 przeprowadził gruntowną renowację obiektu. Ponieważ arcyksiążę miał w przyszłości zostać cesarzem Austrii i królem Węgier, przebudowa miała na celu przygotowanie zamku na przyszłą rezydencję cesarską, w której mógłby przebywać częściej niż w niechętnym mu Wiedniu. Prace renowacyjne i budowlane właściwie nigdy się nie zakończyły (na przełomie XIX i XX wieku Konopiszte było najnowocześniejszym zamkiem w Europie - z instalacją elektryczną, windą sięgającą III piętra, łazienkami wyposażonymi w ciepłą i zimną wodę, centralnym ogrzewaniem - jeśli chodzi o nowinki techniczne to cesarskie rezydencje - Hofburg oraz Schönbrunn - stały daleko w tyle). Przerwała je dopiero tragiczna śmierć arcyksięcia, który wraz z małzonką, Zofią von Chotek, został zamordowany w Sarajewie przez bośniackich terrorystów.
Po rozpadzie monarchii Habsburgów w 1921 zamek przejęło państwo czechosłowackie. Podczas II wojny światowej stacjonowały w zamku jednostki SS, ale na szczęście nie doszło do większych zniszczeń i grabieży wyposażenia budowli.
Obecnie w zamku znajduje się muzeum, odwiedzane przez tłumy turystów. W środku można podziwiać tysiące trofeów łowieckich arcyksięcia, prywatne oraz reprezentacyjne pokoje, a także pamiątki zamachu sarajewskiego.
Najbliższa miejscowość to Benešov - w miasteczku arcyksiążę rozkazał wybudować luksusową (cesarską) poczekalnię na dworcu kolejowym, aby jego znakomici goście (m.in. Franciszek Józef I oraz Wilhelm II) mogli w godnych siebie warunkach oczekiwać na pociąg.
