Kotlina Bałchasko-Ałakolska
Z Wikipedii
Kotlina Bałchasko-Ałakolska (ros. Балхаш-Алакольская (Алакульская) котловина - Bałchasz-Ałakolskaja (Ałakulskaja) kotłowina) - rozległa kotlina we wschodnim Kazachstanie i w zachodnich Chinach.
Kotlina Bałchasko-Ałakolska ma kształt nieregularnej elipsy o dłuższej osi wschód-zachód. Jest otoczona przez Pogórze Kazachskie od zachodu i północy oraz przez należące do Tien-szanu pasma górskie Majżaryłgan, Góry Czu-Ilijskie, Małajsary, Dżungarski Ałatau od południa. Wschodnia część Kotliny nosi nazwę doliny Emin (jej wschodni kraniec leży już na terenie Chin) i jest zamknięty przez pasma górskie Tarbagataj od północy oraz Baerluke i Musitaoling od południa. Na południowym wschodzie Brama Dżungarska łączy Kotlinę Bałchasko-Ałakolską z Kotliną Dżungarską.
Dno Kotliny leży na wysokości od 342 m n.p.m. (brzeg jeziora Bałchasz) do 756 m n.p.m. (wzgórza między jeziorami Bałchasz i Sasyk-kol), przeciętnie - 600 m n.p.m. Wzdłuż zachodniej i północnej krawędzi Kotliny rozciąga się jezioro Bałchasz. Na południe od niego leży szereg piaszczystych pustyń: Tau-kum, Sary Iszykotrau, Mojyn-kum i Żaman-kum. Pustynie są pocięte dolinami rzek spływających z Tien-szanu do Bałchaszu: Ili, Karatał, Aksu i Lepsy. Wschodni kraniec Kotliny zajmuje górski Step Doliny Emin, wśród którego leżą jeziora Sasyk-kol i Ała-kol otoczone bagniskami.
Kotlina Bałchasko-Ałakolska jest pochodzenia tektonicznego - stanowi szeroki przełom, zapełniony piaszczystymi osadami rzecznymi. Piaski są uformowane w na pół utrwalone roślinnością wydmy wysokości do 30 m. Gleby bure, szaroziemy, sołonczaki. Klimat kontynentalny, suchy (135-200 mm opadów rocznie.
Kotlina Bałchasko-Ałakolska jest bardzo rzadko zaludniona. Osiedla skupiają się na północnym wybrzeżu Bałchaszu i na południowym obrzeżu Kotliny, u stóp gór. Części pustynne są bezludne. Część gruntów zajmują pastwiska. Kotlinę przecinają droga kołowa i linia kolejowa z Ałma-Aty do Semipałatyńska.
