Kręg
Z Wikipedii
Kręg (łac. vertebra) jest podstawowym elementem budującym kręgosłup, który jest charakterystyczny dla kręgowców.
[edytuj] Podział kręgów i ich występowanie
Kręgi dzieli się na beztrzonowe (kilka luźno połączonych chrząstek osadzonych na strunie grzebietowej), które występują np. u ryb jesiotrowatych i dwudysznych oraz pełnotrzonowe (pojedynczy trzon zrośnięty nieruchomo z wyrostkami). Pełnotrzonowe dzielimy na dwuwklęsłe (u ryb i części gadów), tyłowklęsłe (u płazów ogoniastych i krokodyli), przodowklęsłe (u płazów bezogonowych i większości gadów), siodełkowate (występują w szyjnym odcinku kręgosłupa ptaków) oraz płaskie (u ssaków).
[edytuj] Budowa kręgu
Pojedynczy kręg składa się z trzonu kręgu (corpus vertebrae), łuku kręgu (arcus vertebrae) oraz siedmiu wyrostków.
Trzon kręgu i łuk kręgu ograniczają otwór kręgowy (foramen vertebrae). Otwory kręgowe wszystkich kręgów tworzą kanał kręgowy (canalis vertebralis), wewnątrz którego biegnie rdzeń kręgowy (medulla spinalis).
Nieparzysty wyrostek kolczysty (processus spinosus) odchodzi od kręgu ku tyłowi lub w dół (ten wyrostek można wyczuć na plecach człowieka). Parzyste wyrostki poprzeczne (processus transversi) biegną ku bokom. Ku górze i ku dołowi skierowane są także parzyste wyrostki stawowe górne i dolne (processus articulares superiores et inferiores), biorące udział w tworzeniu połączeń między kręgami.
Człowiek posiada 7 kręgów szyjnych (C1-7), 12 kręgów piersiowych (T1-12), 5 kręgów lędźwiowych (L1-5), 5 kręgów krzyżowych, które jeszcze w fazie rozwoju płodowego łączą się w jedną kość krzyżową i 4-5 kręgów guzicznych (ogonowych), co daje łączną liczbę od 33 do 34 kręgów. Pierwszy kręg szyjny nosi nazwę dźwigacz lub atlas, drugi to kręg obrotowy (są one połączone z czaszką i umożliwiają ruchy głowy).
[edytuj] Różnice w budowie poszczególnych kręgów
Kręgi poszczególnych odcinków kręgosłupa różnią się od siebie budową i wielkością. Kręgi lędźwiowe (L1-5) charakteryzują się większymi trzonami kręgów, oraz wydłużonymi do tyłu wyrostkami kolczystymi i górnymi wyrostkami stawowymi kręgów. Ich wysokie, zachodzące na górny krąg wyrostki kolczyste, skutecznie utrudniają skręcanie kręgosłupa w obszarze lędźwiowym.
Trzony kręgowe kręgów piersiowych (T1-12) wchodzą w skład krótszych cylindrów, niż te z kręgów w obszarze lędźwiowym. W pobliżu zakończeń wyrostków poprzecznych kręgów znajdują się niewielkie powierzchnie stawowe (gładkie obszary stawowe), które reprezentują miejsca połączeń z żebrami po obu stronach. Wyrostki kolczyste kręgów piersiowych są ostre i skierowane w dół raczej niż wprost do tyłu (jak w przypadku kręgów lędźwiowych). Pomiędzy łukami kręgowymi znajdują się otwory międzykręgowe przez które nerwy kręgowe T1-12 przechodzą w drodze do ściany klatki piersiowej.
Kręgi szyjne (C1-7) posiadają jeszcze mniejsze trzony kręgów niż te w kręgach piersiowych, lecz ich łuki kręgowe są szerokie. Dwa najwyższe kręgi szyjne są przystosowane do łączenia się z czaszką. C1 spoczywa tuż pod czaszką, a C2 zapewnia oś, wokół której obracają się C1 i czaszka, kiedy skręcana jest głowa.
