Krywicze
Z Wikipedii
Krywicze – plemię słowiańskie zamieszkujące w IX–XIII w. tereny nad górnym Dnieprem i Wołgą w początkowym biegu rzeki Moskwy oraz nad środkową Dźwiną.
Głównymi ich ośrodkami były: Połock, Smoleńsk, Witebsk, Izborsk i najprawdopodobniej także Psków. Wpływ na ich kulturę i rozwój mieli Bałtowie i Finowie (ugrofińskie pochodzenie nazw miejscowych). W 2. poł. IX w. zostali przyłączeni przez księcia Olega do Rusi Kijowskiej. Ostatni raz wzmiankowani byli w 1162 r.
Posługiwali się językiem zaliczanym do grupy języków wschodniosłowiańskich.
Za spadkobierców Krywiczów uważają się dzisiejsi Białorusini. Plemię to w ich mitologii narodowej zajmuje podobne miejsce, jak plemię Polan u Polaków. Utworzone przez Krywiczów Księstwo Połockie jest uważane za pierwsze państwo białoruskie. Do połowy XIX w. często (obecnie sporadycznie) Białorusini określali siebie samych mianem Krywiczów. Dlatego Jan Czeczot, wydając swój zbiór tłumaczeń na polski białoruskich Pieśni wieśniaczych znad Niemna, w podtytule zbioru na określenie ich języka użył sformułowania słowiańsko-krewicki.
Zobacz też
