Labiryntodonty
Z Wikipedii
Labiryntodonty | |
![]() Eryops megacephalus - przedstawiciel temnospondyli |
|
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | płazy |
Podgromada | labiryntodonty |
Nazwa systematyczna | |
Labyrinthodontia | |
![]() |
|
![]() |
Labiryntodonty, płazy tarczogłowe, meandrowce (Labyrinthodontia) - podgromada wymarłych płazów, żyjących od późnego dewonu do końca wczesnej kredy. Pierwsze labiryntodonty znane są z franu. Płazy te były szczególnie liczne w okresach karbonie i triasie. Na początku jury grupa ta mocno podupadła i od tej pory istniała tylko w dość izolowanej Australii. Dobrze zbudowane, masywne, o długości ciała do 5,0 m i wadze do 0,5 tony. Prowadziły ziemnowodny tryb życia, niektóre rodzaje były zwierzętami słodkowodnymi. Nie istniały gatunki w pełni morskie, choć niektóre mogły żyć w deltach. Wszystkie labiryntodonty były drapieżnikami. Były to pierwsze, jeszcze bardzo prymitywne płazy, wywodzące się od ryb trzonopłetwych; posiadały wiele cech rybich. Wywodzą się od nich współczesne płazy i gady (patrz: sejmuria).
Jednym z najbogatszych w okazy stanowisk triasowych labiryntodontóww Europie jest Krasiejów. W Polsce znaleziono też jeden niekompletny okaz triasowy w Tatrach w rejonie Doliny Chochołowskiej.
Labiryntodonty obejmują 3 rzędy płazów: