Laurowiśnia wschodnia
Z Wikipedii
| Laurowiśnia wschodnia | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | różowce |
| Rodzina | różowate |
| Rodzaj | Prunus |
| Gatunek | laurowiśnia wschodnia |
| Nazwa systematyczna | |
| Prunus laurocerasus L. | |
| Synonimy | |
| Laurocerasus officinalis Roem. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Laurowiśnia wschodnia (laurośliwa wschodnia, wawrzynośliwa, śliwa wawrzynolistna) Prunus laurocerasus L. — gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Pochodzi z Półwyspu Bałkańskiego, Kaukazu i Azji Mniejszej[1]. W Polsce jest uprawiana.
Spis treści |
[edytuj] Systematyka
- Wg systemu Reveala[2] należy do rodzaju Prunus (Prunus laurocerasus L.)
- Wg Krytycznej listy roślin naczyniowych Polski[3] należy do odrębnego rodzaju laurowiśnia (Laurocerasus officinalis Roem.)
[edytuj] Charakterystyka
- Pień
- Drzewo lub krzew o wysokości do 6 m.
- Liście
- Zimotrwałe, eliptyczne, całobrzegie i skórzaste. Na górnej stronie są błyszczące i ciemnozielone (przypominają liście laurowe i stąd pochodzi nazwa laurowiśnia).
- Kwiaty
- Drobne, białe, delikatne, pachnące, zebrane we wzniesione grona. Mają 5-działkowy kielich, 5-płatkową koronę, 1 słupek i liczne pręciki. Kwitnie w maju.[1]
- Owoc
- Czarny pestkowiec. U nas owoce zawiązują się rzadko[4].
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna. Dość rzadko u nas uprawiana, zapewne z powodu niewystarczającej odporności na silne mrozy. Ma wyjątkowo dekoracyjne, ciemnozielone liście. Wyglądają one bardzo efektownie zwłaszcza jesienią, gdyż utrzymują się bardzo długo na drzewie, w czasie, gdy inne rośliny już zrzucają swoje liście.[4]
- Uprawa: Wymaga żyznej i wilgotnej gleby z dużą zawartością wapnia oraz stanowiska osłoniętego od wiatru. Jest odporna na zanieczyszczenia powietrza. Może rosnąć zarówno w słońcu, jak i w zacienieniu. Podczas mroźnych zim zdarza się, że przemarza, nie trzeba jej wtedy jednak usuwać. Wystarczy przyciąć przy ziemi obumarłe pędy, a szybko wypuści nowe.[4]
[edytuj] Odmiany
Bardzo cenna jest otrzymana w Niemczech odmiana 'Otto Luyken'. Ma wyjątkowo dekoracyjne kwiatostany.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ Reveal James L. System of Classification. PBIO 250 Lecture Notes: Plant Taxonomy. Department of Plant Biology, University of Maryland, 1999 Systematyka rodzaju Prunus wg Reveala
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular Plants of Poland - A Checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 1995. ISBN 83-85444-38-6.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
