Dyskusja:Leśnogóra
Z Wikipedii
[edytuj] Fragment tekstu przeniesiony z artykułu
Poniższy fragment został wycięty z artykułu, należy go przeredagować i poprawić. Beau (dyskusja) 15:16, 27 paź 2007 (CEST)
lokalizacja Leśnogóra to wieś sołecka zlokalizowana na południowo-zachodnim krańcu gminy Grębków, w powiecie węgrowskim, wschodniej części województwa mazowieckiego, położona nad płytką doliną rzeki Śmierdziuchy, płynącej przez Grębków i wpadającej do Kostrzynia, niedaleko ujścia do rzeki Liwiec.Do wsi prowadzi od strony wschodniej lokalna droga łącząca ją z drogą wojewódzką Kałuszyn – Grębków – Liw – Węgrów. Droga ta kończy się nad częściowo podmokłymi łąkami, na których znajduje się źródło wspomnianej wcześniej rzeki. Teren ten jest okolony lesistymi wzgórzami, oddzielającymi Leśnogórę od drogi Kałuszyn – Wierzbno. Druga droga lokalna, wychodząca ze środka wsi w kierunku północnym, łączy ją ze wsią Żarnówka, droga na południowy-zachód to droga prowadząca do miejscowości Mroczki. Sąsiednie miejscowości to: od wschodu Ogródek i Stawiska (gmina Grębków), od południa Milew (gmina Kałuszyn), od północy Żarnówka (gmina Grębków), na północy-zachód i zachód kompleks leśny i granica z gminą Kałuszyn. Ogólna powierzchnia wsi Leśnogóra to 482,33 ha, co stanowi 3,68% powierzchni gminy.
historia
Wieś Leśnogóra wchodzi w skład klucza (obejmującego ponadto Żarnówkę, Grębków i Podsusze) stanowiącego własność biskupstwa poznańskiego. Dobra te znajdowały się na ziemi lipskiej, będącej częścią południowego Mazowsza i powstały na obszarach pierwotnie leśnych, podarowanych biskupowi przez księcia Mazowieckiego przed 1350r. Południowe Mazowsze było wówczas terenem działalności diecezji poznańskiej, dopiero po II rozbiorze Polski (1793) została utworzona tu diecezja, a później archidiecezja warszawska. Osadnictwo w Leśnogórze ma co najmniej 2500 lat, o czym świadczy odkryte tu cmentarzysko ciałopalne z okresu kultury łużyckiej. Pierwsza notatka dotycząca Leśnogóry, nazwanej wówczas Leśną Wolą pochodzi z 1546 roku, gdy biskup poznański wydzierżawił cały klucz tarnowski sędziemu lipskiemu Jerzemu Broszkowskiemu. Inny zapis z 1548 roku mówi o tym, że rodzina Mroczków z sąsiedniej wsi Mroczki otrzymała od biskupa Benedykta Izbieńskiego jedną włókę, czyli 30 morgów lasu leśnogórskego do wykarczowania. Jak wynika z rejestru poborowego (podatkowego) z 1563 roku, grunty Leśnej Góry obejmowały wówczas 19 włók, czyli ok. 340 ha. Według spisu z 1827 roku, wieś liczyła 17 osad, w których mieszkało 83 osoby. W 1842 roku, rosyjski zaborca przejął dobra kościelne, w tym folwark leśnogórski. W latach osiemdziesiątych XIX wieku było tu, wraz z folwarkiem 24 domy i 160 mieszkańców. W czasach okupacji niemieckiej (1939-1944) położenie Leśnogóry nieco na uboczu było bardzo dogodne. Jednakże w 1943 r. Niemcy, po otrzymaniu donosu o ukrytej przez organizację podziemną broni, otoczyli wczesnym rankiem wieś. Broni przeniesionej wcześniej do innej kryjówki nie znaleźli, ale w czasie przeszukiwania terenu zastrzelili pięciu mieszkańców, wielu innych uwięzili lub wywieźli na roboty do Niemiec. W lipcu 1944 r. wkroczyli do Leśnogóry Rosjanie, którzy usiłowali przedostać się przez wzgórza w kierunku Wierzbna. Nacierając przez łąki, na których znajduje się uprzednio wymienione źródło rzeki Śmierdziuchy, wpadli w niemiecką zasadzkę. Po krótkiej potyczce, pod silnym ostrzałem musieli się wycofać ze wsi, którą przejściowo opanowali Niemcy. Ze względu na duże rozdrobnienie pól, w połowie lat czterdziestych XX wieku przeprowadzono w Leśnogórze scalenie gruntów. W 1957 roku mieszkańcy zbudowali szkołę i od tej pory aż do 1978 dzieci uczyły się w 4-klasowej szkole podstawowej (do klas 5-8 uczęszczały do Grębkowa). W latach 1969-1971 dzięki staraniom mieszkańców powstaóła remiza działającej od 1962 roku Ochotniczej Straży Pożarnej. Leśnogórscy strażacy zajęli w 1974 roku I miejsce w powiatowych zawodach strażackich. W tym także roku Leśnogóra liczyła 55 domów. W styczniu 1981 roku powstała w Leśnogórze jako jedna z pierwszych na tym terenie struktura NSZZ Solidarność Rolników Indywidualnych, a jej członkowie byli bardzo aktywni do czasu wprowadzenia stanu wojennego. Wspomniany stan wojenny to również czas aktywnej działalności dla wielu członków. To członkowie leśnogórskiej Solidarności byli inicjatorami zmian na terenie gminy w 1898 roku. To tutaj rodziła się na nowo po 1989 r. Solidarność rolnicza w wymiarze dawnego województwa siedleckiego. Z tej aktywności w stanie wojennym przy pomocy warszawskiego KIK – u przygotowano dokumentację i wykonano 1 1986 roku wiercenie studni głębinowej, jednak komunistyczne władze przeszkodziły w zbudowaniu całego wodociągu. Skończono i zainstalowano wodociąg dopiero w 1995 r. W 1991 roku leśnogórska droga otrzymała nawierzchnię asfaltową. Rok 1992 to czas kiedy Ochotnicza Straż Pożarna obchodzi trzydziestolecie istnienia. Z tej okazji strażacy otrzymują sztandar a wcześniej sami wyposażają się w wóz bojowy. Ze względu na szczególne położenie Leśnogóry, znajdującej się w oddaleniu od przelotowych dróg i w sąsiedztwie zalesionych wzgórz oraz dużego kompleksu leśnego, może one być wspaniałym, choć dotychczas niewykorzystanym terenem rekreacyjnym. Inwentaryzacja ludność
Wg stanu na dzień 31 marca 2007 roku liczba mieszkańców wynosi 221, co stanowi 4,45% mieszkańców gminy Grębków, powierzchnia miejscowości wynosząca 4,82 km2 stanowi 3,68% powierzchni gminy. Charakterystykę zaludnienie przedstawiają poniższe zestawienia:
Ilość mieszkańców Powierzchnia w km2 Ilość mieszk. na km2 221 4,82 46
Rok Liczba ludności wsi 2001 233 2002 228 2003 224 2004 215 2006 220 2007 221
Leśnogórski rolnik przed pracą w polu
sytuacja gospodarcza
Wieś Leśnogóra ma charakter rolniczy. Działalność rolnicza pomimo załamania w ostatnich latach koniunktury dla gałęzi gospodarki jest podstawowym źródłem utrzymania. Powierzchnia ogólna użytków rolnych w sołectwie wynosi 298,17 ha. Na terenie wsi występują gleby o klasie R IIIb, R Iva, R Ivb i R V. Liczba gospodarstw kształtuje się na poziomie 72. Powierzchnię gospodarstw przedstawia poniższa tabela:
Obszar gospodarstwa (w ha) Ilość 1 - 5 38 6 - 10 15 11 - 15 14 16 - 20 4 21 - 25 - 26 i powyżej 1
Strukturę wykorzystania gruntów Leśnogóry przedstawia poniższa tabela:
Wyszczególnienie powierzchni Powierzchnia (ha) Udział % Grunty orne 298,18 61,82 Łąki trwałe 28,24 5,85 Pastwiska trwałe 46,95 9,73 Lasy 87,12 18,06 Sady 3,47 0,72 Nieużytki 1,10 0,23 Drogi 8,68 1,80 Tereny mieszkaniowe 8,27 1,72 Wody płynące 0,32 0,07 RAZEM 482,33 100,00
Kierunki produkcji zwierzęcej, które dominują to produkcja mleka oraz żywca wieprzowego, natomiast uprawiane zboża, to: żyto, pszenżyto, owies a z okopowych – ziemniaki. Część ludności utrzymuje się z pracy najemnej, pracując poza obszarem miejscowości i gminy, najczęściej w większych ośrodkach przemysłowo – usługowych. Znaczne oddalenie wsi od większych miast (Warszawa, Siedlce, Mińsk Mazowiecki) nie sprzyja rozwojowi gospodarczemu w kooperacji z silnymi partnerami. Peryferyjne usytuowanie w stosunku do większych aglomeracji, korzystne usytuowanie terenów wywołuje potrzebę rozwijania potencjału lokalnego w sferach produkcyjnych, głownie związanych z produkcją rolną, usługową lub w przyszłości agroturystyczną. Na terenie wsi brak jest podmiotu gospodarczego, który inicjowałby proces tworzenia i dystrybucji produktu towarowego i usług będących główną siłą napędową rozwoju gospodarczego w niewielkich aglomeracjach wiejskich. Brak perspektyw szybkiego rozwoju powoduje postępujące zubożenie.
Poniższe zestawienie przedstawia podmioty gospodarcze działające na terenie Leśnogóry: usługi budowlane, murarstwo, tynkarstwo, posadzkarstwo usługi remontowo - budowlane handel opałem, żywnością, napojami alkoholowymi, wyrobami tytoniowymi działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju wynajem samochodu ciężarowego z kierowcą firma transportowo – handlowa (złom, paliwo, maszyny i urządzenia rolnicze) sprzedaż detaliczna pozostałych towarów prowadzona na straganach sprzedaż detaliczna paliw, artykułów żywnościowych i nieżywnościowych w wyspecjalizowanych sklepach
- oświata i kultura
We wsi Leśnogóra jedynym miejscem gdzie może spotkać się miejscowa ludność jest remiza OSP. Tutaj odbywają się różnego rodzaju spotkania, szkolenie, imprezy okolicznościowe, zabawy i wesela. Jednak ze względu na długotrwały brak remontu, pomieszczenie to ulega zniszczeniu i nie może być użytkowane zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz potrzebami mieszkańców. W samej wsi Leśnogóra nie ma już placówki oświatowej lecz dzieci uczęszczają do oddalonej o 4 km 6-klasowej Szkoły Podstawowej im. H. Sienkiewicza w Grębkowie: Klasa Ilość uczniów 0 4 1 2 2 2 3 2 4 0 5 0 6 6
oraz gimnazjum im. Jana Pawła II, które również mieści się w Grębkowie:
Klasa Ilość uczniów 1 3 2 2 3 5
Mogą również korzystać z przedszkola w Grębkowie, gdzie obecnie nie uczęszczają dzieci z Leśnogóry. Szkół ponadgimnazjalnych na terenie wsi jak i gminy nie ma. Dalszy etap kształcenia młodzież odbywa w Mińsku Mazowieckim, Węgrowie, Siedlcach bądź Warszawie. Grupka dzieci przed zajęciami w szkole (1958)
infrastruktura Zabudowa wsi zwarta, rozlokowana po obu stronach drogi, południowa na niewielkim wzniesieniu terenu. Zagrody głównie kilku-budynkowe, z domami na froncie parceli. Podstawowe elementy tworzące system infrastruktury technicznej miejscowości Leśnogóra to: sieć wodociągowa oraz stopień zorganizowania sieci dróg i ich stan techniczny oraz elektryfikacja. Stopień rozwoju i stan techniczny infrastruktury stanowią jeden z najważniejszych czynników wpływających na rozwój gospodarczy. Wieś Leśnogóra połączona jest drogą gminną przykrytą asfaltem z drogą wojewódzką nr 697, przez wieś natomiast przebiega droga brukowa bez odwodnień i chodników. Zaopatrzenie w wodę mieszkańców wsi Leśnogóra odbywa się z ujęcia wody zlokalizowanego na miejscu za pomocą sieci wodociągowej. Alternatywnie istnieje możliwość zasilania z ujęcia wody w Grębkowie. Miejscowość jest całkowicie zelektryfikowana. Odpady komunalne składowane są w workach i sukcesywnie wywożone przez Zakład Gospodarki Komunalnej w Grębkowie na gminne wysypisko odpadów komunalnych.
Wizja rozwoju wsi
Głównymi, strategicznymi celami rozwoju wsi Leśnogóra, są: stały wzrost standardu życia mieszkańców do poziomu wyższego od średniej krajowej poprawa estetyki miejscowości poprawa stanu bezpieczeństwa ruchy pieszego i ruchu kołowego unowocześnienie ważnego sektora gospodarki jakim jest rolnictwo zaspokojenie potrzeb społecznych i kulturalnych wzrost dochodowości gospodarstw rolnych poszukiwanie źródeł dochodu innego niż rolnictwo ciągła modernizacja infrastruktury techniczno-ekonomicznej i społecznej systematyczna poprawa jakości środowiska naturalnego wzrost atrakcyjności inwestycyjnej
Mocne strony miejscowości Słabe strony miejscowości
- atrakcyjne środowisko naturalne – malownicze położenie wsi - brak przemysłu - czyste powietrze - rolniczy charakter wsi – możliwość zakupu zdrowej żywności - aktywna społeczność lokalna - przyjaźni mieszkańcy - własne ujęcie wody - telefonia stacjonarna - sieć energetyczna - prawidłowo funkcjonująca jednostka OSP - brak infrastruktury do prowadzenia działalności kulturalnej i rekreacyjno-sportowej - brak zakładów przemysłowych i rzemiosła - mało urodzajne gleby - ubożenie społeczeństwa - brak kanalizacji sanitarnej - słaba jakość dróg - brak chodników - słaba sieć telekomunikacyjna - brak komunikacji PKS i PKP - niezadowalający stan techniczny świetlicy wiejskiej, brak zaplecza socjalno-kuchennego
Szanse Zagrożenia
- korzystanie ze środków funduszy unijnych - wspólne działania na rzecz dobra mieszkańców wioski
- rozwój agroturystyki
- powstawanie i rozwój gospodarstw ekologicznych - degradacja nawierzchni dróg gminnych - słaba promocja miejscowości - migracja młodych i wykształconych mieszkańców do miast
