Leki przeciwrobacze
Z Wikipedii
Leki przeciwrobacze – grupa leków przeciwpasożytniczych, stosowanych w chorobach wywołanych przez robaki, skierowana głównie przeciwko tasiemcom, obleńcom i przywrom, pasożytującym w przewodzie pokarmowym człowieka. Leki tej grupy działają poprzez zakłócanie fizjologicznych procesów robaków.
Wyróżnia się dwie grupy leków przeciwrobaczych:
[edytuj] Leki porażające system nerwowo mięśniowy płazińców
Działanie polega na hamowaniu skurczu mięśni pasożyta. Sparaliżowane płazińce mogą być łatwo wydalone z organizmu człowieka.
Przykłady leków: levamisol, pyrantel, prazykwantel
[edytuj] Leki zakłócające przemianę materii płazińców
Leki z tej grupy blokują działanie niektórych enzymów (fosfofruktokinazy, fumaryloreduktazy) potrzebnych do przeprowadzania efektywnego metabolizmu węglowodanów. Powoduje to zaburzenia w procesach oddychania komórkowego i prowadzi do niedostatecznej podaży energii, co może zakłócać różne funkcje życiowe pasożytów i prowadzić do ich śmierci.
Przykłady leków: niklosamid, albendazol, pyrvinium
[edytuj] Bibliografia
- W. Kostowski, Z. S. Herman: Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-3350-0.
- Rosenblatt JE. Antiparasitic agents. Mayo Clin Proc. 74, 11, 1161-75. 1999. PMID 10560606.
- Liu LX, Weller PF. Antiparasitic drugs. New England Journal of Medicine. 334, 18, 1178-84. 1996. PMID 8602186.