Leucyt
Z Wikipedii
Leucyt – minerał skałotwórczy z gromady krzemianów, zaliczany do grupy skaleniowców. Jest minerałem zliczanym do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od gr. leukos = biały, nawiązuje do częstej barwy tego minerału.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości
- Wzór chemiczny: K[AlSi2O6] – glinokrzemian potasu
- Układ krystalograficzny: tetragonalny (powyżej 60°C – regularny)
- Twardość: 5,5-6
- Gęstość: 2,47-2,5
- Rysa: biała
- Barwa: biała, jasnoszara, rzadziej żółta lub bezbarwna
- Przełam: muszlowy, niewyraźny
- Połysk: szklisty, tłusty
- Łupliwość: niewyraźna
Najczęściej tworzy kryształy pseudoregularne, izometryczne o postaci dwudziestoczterościanu deltoidowego. Niekiedy wytwarza formy szkieletowe. Bardzo często występują zbliźniaczenia (wykazuje charakterystyczne prążkowanie). Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, promienistych. Tworzy kryształy wrosłe i narosłe. Jest kruchy, przezroczysty, rozpuszcza się w ciepłym kwasie solnym i chłodnym siarkowym. W wyniku wietrzenia przechodzi w analcym lub kaolinit.
[edytuj] Występowanie
Stanowi składnik młodych skał wulkanicznych (bazaltów leucytowych, fonolitów leucytowych oraz leucytytów). Współwystępuje w towarzystwie nefelinu, sanidynu, augitu.
Miejsca występowania: Włochy, Niemcy, USA, Kanada, Uganda, Demokratyczna Republika Konga, Francja, Wielka Brytania.
W Polsce został stwierdzony w bazaltach w rejonie Leśnej w Sudetach.
[edytuj] Zastosowanie
- wykorzystywany jako nawóz potasowy
- ma znaczenie naukowe
- wysoko ceniony przez kolekcjonerów
- czasami wykorzystywany jest w jubilerstwie (długi czas był mylony z granatem)
[edytuj] Bibliografia
- Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne – "Horyzont" 2002 r.
- W. Schuman – Kamienie szlachetne i ozdobne – Wyd. "Alma –Press" 2004 r.
- O. Medenbach, C. Sussieck – Fornefeld -Minerały – "Świat Książki" 1996 r.
- W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. "Alma – Press" 2003 r.
- J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997 r.
[edytuj] Zobacz też
- Leucytyt
