Liczba mnoga
Z Wikipedii
Liczba mnoga - forma fleksyjna, tj. przypadek w deklinacji i w koniugacji, oznaczający wiele przedmiotów lub osób, a także w przypadku przedmiotów zbiorowych - grupy tych przedmiotów (np. piasek w liczbie pojedynczej oznacza wiele ziaren piasku, ale istnieje też forma w liczbie mnogiej - piaski - mogąca się odnosić do większych zbiorów - np. piaski pustyni; podobnie armia to grupa ludzi, gramatycznie liczba pojedyncza, istnieje jednak rzeczownik armie w liczbie mnogiej).
W języku polskim istnieje wiele końcówek liczby mnogiej, najpopularniejsze to -e, -i -y oraz -owie. Wybór końcówki zależy od zakończenia wyrazu, rodzaju a nawet semantyki: Arabowie "naród" ale araby "konie". W innych językach liczba mnoga tworzona jest w najróżniejszy sposób, za pomocą końcówek (np. angielskie -s), prefiksów a nawet zmiany tonu.
Nieliczne rzeczowniki mają tylko formy liczby mnogiej, np. "drzwi", "odrzwia", "wrota", "ludzie"[1], "spodnie"[2], "majtki"[3], "gacie"[4], "gatki". Takie rzeczowniki nazywane są pluralia tantum.
- Przypisy
- ↑ także w żartobliwej formie "ludziska"; pojedynczą osobę określa się słowem "człowiek" - ten wyraz z kolei nie ma liczby mnogiej, a tylko liczbę pojedynczą
- ↑ czasem jednak żargonowo używana jest forma "spodzień"
- ↑ w znaczeniu części odzieży; istnieje bowiem rzeczownik w liczbie pojedynczej "majtek" oznaczający marynarza, ale tu forma liczby mnogiej brzmi "majtkowie"
- ↑ w znaczeniu części odzieży; spotykana jest równocześnie nazwa wielu miejscowości w Polsce w formie Gać
- Zobacz też
