Ligustr pospolity
Z Wikipedii
| Ligustr pospolity | |
 Ligustr pospolity |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | oliwkowce |
| Rodzina | oliwkowate |
| Rodzaj | ligustr |
| Gatunek | ligustr polspolity |
| Nazwa systematyczna | |
| 'Ligustrum vulgare L. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare L.) - gatunek rośliny z rodziny oliwkowatych. Występuje w zachodniej, środkowej i południowej Europie, w północno-zachodniej Afryce, zachodniej Azji i na Kaukazie. W Polsce jest pospolicie uprawiany. Miejscowo w okolicach Gdyni i na południu występuje zdziczały na naturalnych stanowiskach (kenofit)[1].
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Krzew dorastający do 2-3 m wysokości, w optymalnych warunkach do 5 m.
- Liście
- Ciemnozielone, eliptyczne, krótkoogonkowe. Całobrzegie, nagie, długości do 6 cm. Opadają na zimę, czasem szczytowe zimozielone.
.jpg/150px-Ligustrum_vulgaris_(zoom).jpg)
- Kwiaty
- Białe, małe, średnicy około 5 mm, o charakterystycznym zapachu, zebrane w gęste szczytowe wiechy. Korona zrosłopłatkowa, o rurce dwukrotnie dłuższej od kielicha. Kwitnie w końcu czerwca i w lipcu.
- Owoc
- Czarny, błyszczący jagodopodobny pestkowiec, 1–2-nasienny. Długo utrzymuje się na krzewie. Owoce są trujące.
- Biotop
- Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Berberidion i zespołu roślinności Pruno-Ligustretum. [2].
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna. Sadzony jest jako krzew ozdobny, głównie na żywopłoty. Jest najbardziej popularnyn krzewem żywopłotowym. Doskonale znosi cięcie, po cięciu ulega zagęszczeniu. Ma bardzo małe wymagania glebowe, jest odporny na zanieczyszczenia powietrza. Niektóre odmiany, szczególnie te o ozdobnych liściach łatwo przemarzają.
- Roślina pszczelarska
- koncentracja cukru w nektarze 34-40%
- wydajność miodowa 20 kg/ha
[edytuj] Przypisy
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Alicja Szweykowska, Jerzy (red.) Szweykowski: Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.
