Lori McNeil

Z Wikipedii

Lori McNeil - ur. 18 grudnia 1963 w San Diego - amerykańska tenisistka zawodowa od 1983 roku.

Lori wygrała w zawodowej karierze 10 turniejów singlowych, 32 deblowe i 1 w grze mieszanej. Reprezentowała Stany Zjednoczone w Pucharze Federacji, Pucharze Wightmana i w Pucharze Federacji juniorek.

W 1992 roku, na turnieju kończącym sezon, wygrała w pierwszej rundzie ze Steffi Graf. To była pierwsza porażka Niemki przed ćwierćfinałem od 1985 roku. Podobnie przykry los ze strony Amerykanki spotkał Steffi na Wimbledonie w 1994 roku. Była rozstawiona z numerem 1 i znów została pokonana przez McNeil w pierwszej rundzie. To pierwszy przypadek w historii Wielkiego Szlema, by turniejowa jedynka odpadła tak wcześnie. W 1995 roku wygrała swoje 400 spotkanie i stała się 21 kobietę w erze open, która tego dokonała. Jako nierozstawiona osiągnęła finał turnieju w Filadelfii. Pokonała nr 2 zawodów, Conchitę Martínez i nr 7, Anke Huber, a w finale, oczywiście, pokonała Steffi Graf. Wówczas wywalczyła również tytuł gry podwójnej z Heleną Sukovą. Z powodu urazu stopy przerwała karierę. Powróciła na korty w 1998 roku, zdobywając od razu (z dziką kartą) tytuł debla w Québec. Wygrała z zawodniczką nr 29 na świecie, Barbarą Schett. W 2000 roku grała tylko w turniejach deblowych. Większość czasu spędzała, ucząc dzieci w Waszyngtonie gry w tenisa. W 2001 roku, razem z Amandą Coetzer, zdobyła w Oklahomie 31 tytuł deblowy. Para osiągnęła również finał w Strasburgu. Przed zakończeniem kariery pojawiła się jeszcze na Australian Open 2004, gdzie razem z Amandą Coetzer pokonały parę Navrátilova / Zwieriewa.