Louis Philippe de Ségur

Z Wikipedii

Louis Philippe, hrabia de Ségur (ur. 10 grudnia 1753, zm 27 sierpnia 1830) był francuskim dyplomatą.

W 1783 podążył wraz z generałem de Rochambeau do USA by wspomóc kolonistów w wojnie z Brytyjczykami. Uzyskał tam stopień pułkownika.

W latach 1785-1789 poseł francuski w Petersburgu. Udało mu się doprowadzić do sytuacji takiej, że Katarzyna Wielka ufała mu bez zastrzeżeń. Zaprzyjaźnił się z władczynią, a jako człowiek o uzdolnieniach literackich, napisał kilka komedii, które wystawił teatr carycy.

W styczniu 1787 zawarł bardzo korzystny traktat handlowy z Rosją. Do Francji powrócił w 1789.

Jako sympatyk rewolucji, pozostał w służbach dyplomatycznych i w roku 1791 został wysłany w misję do Berlina, gdzie przyjęto go chłodno i wrogo. Po pojedynku który tam stoczył musiał opuścić stolicę Prus. Do 1801 roku był na emeryturze politycznej. W roku 1801 Napoleon Bonaparte zaangażował go do prac legislatywy.

W roku 1813 został senatorem. W 1814 Ségur zagłosował za zesłaniem Napoleona i wszedł do Izby Parów, jednak poparł Napoleona w czasie jego stu dni i został pozbawiony stanowisk, gdy wojska Napoleona zostały rozgromione w 1815 roku.

[edytuj] Niektóre dzieła Ségura

Histoire des principaux évènements du règne de Fréderic-Guillaume II (1800)
Pensées politiques (Paris, 1795)
Histoire de France (kilka tomów 1824-1834)
Histoire des juifs (1827)
Mémoires (3 vols., 1824)
Contes (1809)
Jego Œuvres complètes ("Dzieła zebrane") opublikowano w 1824 roku w 34 tomach.

[edytuj] Źródło

Zbigniew Anusik, Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego Łódź 2000, s. 164, 169, 187, 195, 197, 202, 262, 270, 277, 309, 323, 415, 443-446, 458, 463-465, 506, 543.
A Cornereau, "La Mission du comte de Ségur dans la xviii' division militaire," in the Mémoires de la Société bourguignonne de géographie et d'histoire (vol. 17, 1901)
Thomas Balch, Les Français en Amérique pendant la guerre de l'Indépendance des Etats-Unis 1777-1783, 1872.