Lucyna Messal
Z Wikipedii
Lucyna Messal (Messalka) właściwie Lucyna Mischal-Sztukowska (ur. 16 października 1886 w Warszawie, zm. 10 grudnia 1953 tamże) - polska aktorka, śpiewaczka i tancerka operetkowa, primadonna Operetki Warszawskiej.
Urodziła sie w rodzinie majstra stolarskiego. W młodości pobierała lekcje śpiewu i gry aktorskiej. Zadebiutowała 14 stycznia 1904 w warszawskim Teatrze Nowości w roli Emilii w spektaklu "Ach ta wiosna". Sukces przyniosła jej jednak dopiero rola Safii w "Baronie cygańskim" 24 marca 1909. Tego dnia okrzyknięto ją nową primadonną operetki warszawskiej, detronizując dotychczasową - Wiktorię Kawecką. Lucyna Messal występowała na scenach Warszawy, Lublina, Łodzi, Petersburga, Moskwy, Wiednia i Budapesztu. W roku 1929 otworzyła własny teatr muzyczny przy ulicy Marszałkowskiej 114 w Warszawie, w okresie okupacji niemieckiej zaś "Bar pod Messalką" na Krakowskim Przedmieściu 16/18. W 1938 wystąpiła w epizodycznej roli pianistki Wandy w filmie "Szczęśliwa trzynastka" w reżyserii Mariana Czauskiego z muzyką Jerzego Petersburskiego. Po wojnie występowała w warszawskim Teatrze Nowym.
Według pamiętników Ludwika Sempolińskiego Lucyna Messal i Józef Redo wprowadzili i tańczyli po raz pierwszy w Polsce tango 28 października 1913.
Została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera H-II-16/17).
