Mare Orientale
Z Wikipedii
Mare Orientale (łac. Morze Wschodnie) to morze księżycowe zlokalizowane na zachodnim skraju widocznej strony Księżyca; ze względu na położenie obserwacja Orientale z Ziemi jest dość utrudniona.
Nieznany jest wiek basenu, jaki wypełnia Mare Orientale, ponieważ żadna z misji Apollo nie pobrała z jego powierzchni próbek gruntu. Jakkolwiek uważa się, że jest to jeden z najmłodszych kraterów na Księżycu, dużo młodszy od uformowanego około 3,85 mld lat temu basenu Imbrium.
Morze to ma średnicę długości około 900 km i powstało wskutek uderzenia w powierzchnię Księżyca obiektu wielkości asteroidy. W przeciwieństwie do większości mórz księżycowych, Orientale jest w raczej niewielkim stopniu pokryte skałami bazaltowymi (grubość ich warstwy dochodzi maksymalnie do 1 km) i ukazuje pierwotną strukturę krateru uderzeniowego.
Nazwa "Mare Orientale" po raz pierwszy pojawiła się w książce "Der Mond" niemieckiego astronoma Juliusa Franza w 1906 roku. Dopiero jednak badania Gererda Kuipera w latach 60. pozwoliły na ustalenie, że morze to jest pochodzenia kraterowego. Sam przymiotnik Orientale, czyli Wschodni, odnosi się do położenia morza na wschodnim skraju widocznej strony Księżyca; nazwa nie uległa zmianie mimo przemianowania strony wschodniej na zachodnią przez "konwencję astronautyczną" w roku 1961.
