Maria Deryng
Z Wikipedii
Maria Deryng-Walewska (ur. 25 marca 1857 w Wilnie, zm. 1918 w Rosji) – aktorka polska, córka Emiliana Derynga.
Debiutowała we Lwowie w 1870 rolą Adrianny w sztuce "Pożar w klasztorze" Theodore'a Barrière’a. Wkrótce porzuciła role naiwne i zyskała powodzenie w rolach tragicznych; w Warszawie wystąpiła po raz pierwszy w 1875, już w roku następnym zaangażowana do tamtejszych teatrów w miejsce wyjeżdżającej do Ameryki Heleny Modrzejewskiej.
Z ról jej celniejsze były: Ofelia w "Hamlecie", Małgosia w "Fauście", Klara w "Ślubach panieńskich", Goplana w "Balladynie", Julia w "Romeo i Julii", Kordelia w "Królu Learze" i.in.
Porzuciła scenę w 1882 wstępując w związek małżeński (1883) z Bogumiłem de Colonna Walewskim (prawnikiem). Z mężem zamieszkała na stałe w Rosji, od tego czasu Polskę odwiedzając już tylko sporadycznie.
[edytuj] Źródła
- S. Orgelbranda Encyklopedia Powszechna, tom IV, Warszawa 1899
- Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965 (pod redakcją Zbigniewa Raszewskiego), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973
