Mata Hari

Z Wikipedii

Mata Hari

Mata Hari, właściwie Margaretha Geertruida McLeod z domu Zelle (ur. 7 sierpnia 1876 w Leeuwarden, zm. 15 października 1917 w Vincennes pod Paryżem) - holenderska tancerka, która pod takim właśnie pseudonimem zdobyła sławę w Europie Zachodniej początku XX wieku.

Urodziła się jako córka holenderskiego biznesmena Adama Zelle'a i Antje van der Meulen. Kiedy miała 6 lat, jej rodzina przeprowadziła się do Leiden. W 1891 zmarła jej matka, a ojciec zbankrutował. Wkrótce Zelle ukończyła studium nauczycielskie. W wieku 18 lat wyjechała z Amsterdamu, gdyż wywołała skandal romansem z dyrektorem szkoły. W Hadze odpowiedziała na anons matrymonialny starszego od siebie o dwadzieścia dwa lata holenderskiego oficera marynarki, Rudolfa McLeoda (niemal całe dorosłe życie spędził w służbie wojskowej w Holenderskich Indiach Wschodnich). Spotkanie w muzeum doprowadziło do intensywnego, choć krótkotrwałego związku. Po sześciu dniach zaręczyli się, a pobrali się cztery miesiące później. Wkrótce urodził im się syn, Norman John, z którym w maju 1897 wyjechali na Sumatrę. Kapitan McLeod wrócił do służby, jaką pełnił w holenderskiej koloni. Margaretha urodziła tam córkę Jeanne Louise, ale jej małżeństwo rozpadało się z powodu kłótni. Kres małżeństwa nastąpił po śmierci syna (podobno otrutego przez opiekunkę namówioną do zbrodni przez narzeczonego, żołnierza pragnącego się zemścić na McLeodzie za złe traktowanie w czasie służby).

Na początku stulecia, po nieudanych próbach pracy jako nauczycielka i rozpadzie małżeństwa (1903), udała się do Paryża. Jeanne Louise została z ojcem. W Paryżu Margaretha zaczęła pozować jako księżniczka z Jawy. Wkrótce została tancerką egzotyczną, wykonującą tańce w stylu orientalnym. Występowała pod pseudonimem Mata Hari (w jęz. malajskim Oko Dnia). Była też luksusową prostytutką, a jej kochankami byli politycy i oficerowie armii.

Zdjęcie Maty Hari z jej procesu

W 1917 została oskarżona we Francji o szpiegostwo. Miała działać jako podwójny agent na usługach Francji i Niemiec. Jej działalność miała być przyczyną śmierci tysięcy żołnierzy na frontach I wojny światowej. O ile była szpiegiem (szpiegostwa podjęła się z chęci zysku), jej rolę i szkodliwość wyolbrzymiono. Uznano ją winną, 15 października 1917 została rozstrzelana.