Maurycy Gosławski
Z Wikipedii
Maurycy Gosławski (ur. 5 października 1802 we Frampolu, zm. 17 listopada 1834 w Stanisławowie) - polski poeta, uczestnik kampanii tureckiej, powstaniec listopadowy.
Spis treści |
[edytuj] Pochodzenie i edukacja
Urodził się we Frampolu w ubogiej rodzinie szlacheckiej. Jego ojciec był rządcą dóbr na Podolu. Maurycy Gosławski uczęszczał do szkół w Winnicy i Kamieńcu Podolskim, a następnie do Liceum Krzemienieckiego.
[edytuj] Lata 20.
Pracę rozpoczął po ukończeniu edukacji w Liceum Krzemienieckim jako nauczyciel prywatny w rodzinach ziemiańskich na Podolu. W latach 1825-1826 pracował u rodziny p. Michalskich w Kodyszówce. W 1827 przeprowadził się do Warszawy, gdzie został urzędnikiem w kancelarii Wielkiego Księcia Konstantego.
W 1828 opublikował swoje poematy pt. Urojenia i Leszek w Dzienniku Warszawskim. W tym samym roku rozpoczął służbę w kancelarii sztabu gen. Dybicza. Pod jego dowództwem uczestniczył w kampanii na Bałkanach. Po jej zakończeniu powrócił do Warszawy.
[edytuj] Lata 30.
Na wieść o wybuchu powstania w 1830 wstąpił do oddziałów polskich. Służył w Legii Pieszej Litewsko-Ruskiej, w randze podporucznika. Przebywał aż do końca w oblężonym Zamościu i pozostał jednym z siedmiu ostatnich oficerów przeciwnych poddaniu twierdzy. Po kapitulacji został zesłany w głąb Imperium Rosyjskiego, jednak zdołał zbiec do Galicji. Przebywał tam pod przybranym nazwiskiem, jako Maurycy Jasiński. Ukrywał się we Lwowie, potem osiadł w cyrkule czortkowskim, a następnie udał się do Francji. Po powrocie trafił do konspiracyjnych oddziałów Józefa Zaliwskiego. Wraz z nimi przeprawił się na lewą stronę Zbrucza, jednak wkrótce potem został ujęty przez carską policję. Najpierw przebywał w więzieniu w Zaleszczykach, potem przeniesiono go do Stanisławowa, gdzie przetrzymywano go w dawnym klasztorze oo. Trynitarzy. Przeniesienie do Stanisławowa okazało się dla Maurycego Gosławskiego zmianą negatywną - traktowany był jak zbrodniarz, utrudniono mu dostęp do pomocy medycznej. 17 listopada 1834 zmarł na tyfus, którym zaraził się od znajdującego się pod jego opieką chorego towarzysza.
[edytuj] Po śmierci
Władze usiłowały utrzymać jego śmierć w tajemnicy, jednak lokalna społeczność dowiedziała się o jego zgodnie i tłumnie przybyli na pogrzeb, co przekreśliło plan starosty, aby pochować Gosławskiego potajemnie.
W 1879 na cmentarzu w Stanisławowie, dzięki staraniom burmistrza Ignacego Kamińskiego oraz dyrektora Kasy Oszczędnościowej Felicyana Milerowicza odsłonięto pomnik ku czci Maurycego Gosławskiego.
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Zdziarski: Maurycy Gosławski. Zarys biograficzno-literacki. Petersburg: Księgarnia K. Grendyszyńskiego, 1898, seria: Życiorysy sławnych Polaków.
- Poezye Maurycego Gosławskiego. Lipsk: F. A. Brockhaus, 1864, seria: Bibliotek pisarzy polskich.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Maurycy Gosławski. Poeta powstaniec - Sławni ludzie. Stanisławów
- Spis pochowanych. Powstańcy z 1831 r. - Historia. Stanisławów
- Maurycy Gosławski - Wiesław Barczyk. Warszawa
