Mauzoleum Hindenburga

Z Wikipedii

Tannenberg

Mauzoleum Hinderburga (Tannenberg-Denkmal) - mauzoleum marszałka Paula von Hindenburga - nie istniejące już mauzoleum, część kamieni wykorzystano przy budowie pomnika Wyzwolenia Ziemi Mazursko-Warmińskiej. Monument pomiędzy Olsztynkiem i Sudwą, wybudowany w latach 1924–1927 dla upamiętnienia bitwy pod Tannenbergiem, istniał do 1945 roku.

Na terenie dawnych Prus Wschodnich, w pobliżu wsi Sudwa, znajdują się pozostałości fundamentów po mauzoleum marszałka Paula von Hindenburga. Pomnik-mauzoleum zbudowano dla uczczenia zwycięstwa Niemców nad armią rosyjską w sierpniu 1914 r. W dniu 7.08.1934 uroczyście pochowano tam zmarłego marsz. P. von Hindenburga. W pogrzebie brał udział Adolf Hitler. 2.10.1935r. trumnę ze zwłokami Hindenburga przeniesiono do specjalnie przygotowanego Honorowego Podwórca (Ehrenhof). W styczniu 1945 r. Niemcy w ostatniej chwili zdążyli wywieźć trumnę z jego zwłokami. W kilka dni później pomnik został wysadzony w powietrze przez wycofujące się wojska niemieckie. Resztki ruin stały jeszcze do 1949 r., wtedy rozpoczęto definitywna rozbiórkę. Płyty granitowe trafiły do Warszawy, gdzie użyto je m.in. do budowy gmachu KC PZPR, ale i cokołu pomnika Bojowników o Polskę Ludową. Część wykorzystano do budowy stojącego do dziś Pomnika Wdzięczności Armii Czerwonej w Olsztynie.

[edytuj] Architektura budowli

Forma architektoniczna budowli przypominać miała w założeniu twórców krąg bloków kamiennych ze Stonehenge, uważany za starogermańskie miejsce kultu. Autorami projektu byli berlińscy architekci Walter i Johannes Krügerowie. Odpowiednik „starogermańskich“ bloków kamiennych ze Stonehenge było osiem dwudziestometrowych wież połączonych murami i ustawionych tak, iż całość tworzyła okrąg. Do budowy użyto czerwonej cegły - materiał ten wywoływać miał skojarzenia z warowniami krzyżackimi. Każda z wież miała swój temat przewodni - np. wieża sztandarowa, żołnierska i generalska. Zniszczenia pierwszej wojny światowej upamiętniały wykute w granicie herby czternastu miast wschodniopruskich, które najbardziej ucierpiały w jej wyniku. Między monumentem a pobliskim Olsztynkiem powstał park o powierzchni 7,5 ha.

[edytuj] Krypta Hindenburga

Serce monumentu stanowiła krypta, w której pochowano dwudziestu nieznanych żołnierzy. Po śmierci Paula von Hindenburga - zwycięzcy bitwy pod Tannenbergiem i prezydenta Rzeszy - prochy ich przeniesiono do dwóch krypt bocznych, by zwolnić miejsce dla sarkofagów Hindenburga i jego małżonki. Kryptę tę nazywano od tej pory jego imieniem. Pogrzeb Hindenburga odbył się w dniu 7 sierpnia 1934 roku w obecności Adolfa Hitlera. W styczniu 1945 roku wycofujące się wojska niemieckie wysadziły monument w powietrze, aby uchronić go przed zbezczeszczeniem przez wroga. Trumny Hindenburga i jego małżonki ewakuowano uprzednio drogą morską na statku Emden.