Mercury-Atlas 7

Z Wikipedii

Mercury-Atlas 7 (MA-7) Mercury 7, Aurora 7
Zaangażowani	USA
Miejsce startu	Stacja Sił Powietrznych Cape Canaveral, USA
Miejsce lądowania	(19,29°N 64,5°W)
Pojazd
Kapsuła użyta w locie Friendship 7
Statek kosmiczny	Mercury
Masa pojazdu	1 350 kg
Rakieta nośna	Atlas D
Załoga
Scott Carpenter na pokładzie USS Intrepid
1. członek załogi	Scott Carpenter
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	154 km
Apogeum	260 km
Okres obiegu	88,3 min
Nachylenie	32,5°
Czas trwania
Początek misji	24 maja 1962 (12:45:16 GMT)
Powrót na Ziemię	24 maja 1962 (17:41:00 GMT)
Czas trwania misji	4 godziny, 56 minut, 15 sekund
Ilość okrążeń Ziemi	3

Mercury-Atlas 7 – drugi w historii amerykański załogowy lot kosmiczny. Odbył się 24 maja 1962, w ramach programu Mercury. Kapsuła statku, pilotowana przez astronautę Scotta Carpentera, wykonała trzy okrążenia Ziemi po czym bezpiecznie wodowała w Oceanie Atlantyckim.

Spis treści 1 Załoga 2 Opis misji 2.1 Przygotowania 2.2 Lot 2.3 Powrót na Ziemię 2.4 Podsumowanie lotu 3 Misja w liczbach 4 Chronologia lotu MA-7 5 Przypisy 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Załoga

Załogę kapsuły Mercury stanowił Scott Carpenter. Jego dublerem był Walter M. Schirra. Pierwotnie, załogantem statku MA-7 miał być Deke Slayton, jednakże został on usunięty z wszystkich list pilotów, gdy podczas treningu w centryfudze wykryto u niego arytmie.

[edytuj] Opis misji

[edytuj] Przygotowania

Wyznaczona do lotu kapsuła nr 18 została dostarczona na Przylądek Canaveral 15 listopada 1961. Rakieta Atlas D( o nr seryjnym 107) została zaś wytoczona z zakładów Convair w San Diego, 25 lutego 1961, a na Przylądek dotarła 6 marca 1962.

[edytuj] Lot

Pięciogodzinny lot Carpentera skupiał się wokół doświadczeń naukowych, takich jak badanie płynów w stanie nieważkości, fotografowanie Ziemi, czy (nieudane) próby obserwacji rac wystrzeliwanych z Ziemi. Eksperyment dotyczący hamowania atmosferycznego i dostrzegania kolorów w kosmosie, z użyciem wypuszczanego nadmuchiwanego balonu, powiódł się częściowo. Przy końcu trzeciej, ostatniej, orbity, Carpenter niechcący uderzył dłonią w ścianę statku i tym samym rozwiązał zagadkę "świetlików", które zauważył Glenn podczas pierwszego amerykańskiego lotu orbitalnego. Strumień świecących cząsteczek otaczający kapsułę okazał się być kryształkami lodu ulatującymi z poszycia i elementów kapsuły.

[edytuj] Powrót na Ziemię

Z powodu napiętego harmonogramu pracy na pokładzie, roztargnienia wywołanego obserwacją "świetlików" i usterką w automatycznym systemie kierowania, którą pilot musiał ręcznie korygować, Carpenter minął swój punkt wejścia w atmosferę, co spowodowało, że kapsuła wodowała około 400 km dalej od planowanego miejsca. Opóźniło to odzyskanie kapsuły i pilota, który zaczął się nawet bać o swoje bezpieczeństwo. Carpentera wyłowiono śmigłowcem. A kapsułę podjąć USS Interpid.

[edytuj] Podsumowanie lotu

Łączny czas przebywania w stanie nieważkości wyniósł 4 godziny, 39 minut, 32 sekundy. Działanie statku Mercury i rakiety Atlas było prawidłowe niemal pod każdym względem. Wykonano wszystkie zakładane dla lotu cele. Jedyną nieprawidłowością było złe działanie czujnika horyzontu w automatycznym systemie sterowania nachyleniem. Pilot jednak wprowadzał konieczne poprawki poprzez ręczne sterowanie - powodzenie misji nie było zagrożone. Ulepszenie działania systemu silniczków korekcyjnych, które sprawiały kłopoty w poprzedniej misji (Mercury-Atlas 6), okazało się skuteczne. Temperatura w kabinie i skafandrze była wysoka, ale w granicach tolerancji. Podczas lotu nie zarejestrowano pewnych danych biomedycznych, ale nie było wątpliwości co do dobrego stanu astronauty przez cały czas lotu. Misja dowiodła sprawności systemów statków Mercury i umożliwiła przejście do misji dłuższych i bardziej wymagających.

NASA jednak nie była zadowolona z wyników Carpentera (chodziło głównie o zużycie całego zapasu paliwa do ręcznego korygowania położenia kapsuły) w rezultacie czego, wkrótce opuścił on agencję.

Kapsuła użyta w locie Mercury-Atlas 7 jest wystawiona w muzeum nauki i przemysłu w Chicago.^[1]

[edytuj] Misja w liczbach

• Przebyty dystans: 122 344 km
• Maksymalna prędkość: 28 242 km/h
• Maksymalne przyspieszenie: 76 m/s²

[edytuj] Chronologia lotu MA-7

Czas od chwili staru	Wydarzenie	Opis
T+00:00:00	Start	Start rakiety z kapsułą Mercury; włączenie się zegara pokładowego
T+00:00:02	Sekwencja obrotu	Rakieta obraca się w tempie 2,5°/s z 30° do 0°
T+00:00:16	Sekwencja nachylenia	Rakieta pochyla się w tempie 0,5°/s z 90° do 0°
T+00:00:30	Włączenie kierowania radiowego	System kierowania radiowego nawiązuje łączność z rakietą, by kierować nią aż do osiągnięcia orbity
T+00:01:24	Maks. Q (ciśnienie dynamiczne)	Ciśnienie dynamiczne osiąga największą wartość
T+00:02:10	BECO	Wyłączenie się silnika dodatkowego rakiety Atlas i odrzucenie go
T+00:02:33	Odrzucenie wieży	Niepotrzebna już wieża ucieczkowa zostaje odrzucona
T+00:02:25	Sekwencja nachylenia	Po odrzuceniu wieży, rakieta pochyla się jeszcze bardziej (zgodnie z planem)
T+00:05:20	SECO	Wyłączenie się silnika marszowego rakiety; kapsuła osiąga orbitę; prędk. 7 844 m/s
T+00:05:24	Oddzielenie się kapsuły	Rakiety odłączają kapsułę od rakiety i nadają jej prędk. 5 m/s
T+00:05:25	5 sekundowa sekwencja spowalniania	Automatyczny system przez 5 sekund spowalnia statek przygotowując go do manewry obrotu
T+00:05:25	Manewr obrotu	Kapsuła obraca się o 180°, osłoną termiczną w kiernku lotu; dziób jest skierowany 34° w dół - w pozycji do odpalenia silników hamujących
T+00:05:30 T+04:30:00	Działania na orbicie	Przez 3 okrążenia Ziemi trwają zaplanowane na czas lotu działania z udziałem astronauty
T+04:30:00	Sekwencja hamowania	System hamowania przez 30 sekund sprawdza czy statek ma właściwe położenie (-34° nachylenia, 0° odchylenia o toru lotu, 0° obrotu)
T+04:30:30	Hamowanie	Trzy rakiety, odpalane kolejno po 5 sekundowych przerwach (każda pracuje przez 10 sekund), wytwarzają ΔV 168 m/s
T+04:31:00	Złożenie peryskopu	Peryskop zostaje automatycznie złożony w ramach przygotowań do wejścia w atmosferę
T+04:31:50	Odrzucenie ładunku wstecznego	Następuje odrzucenie, tzw. "ładunku wstecznego"
T+04:33:00	Manewr zmiany położenia	Automatyczny system ponownie ustawia statek w położeniu -34° nachylenia, 0° odchylenia o toru lotu, 0° obrotu
T+04:40:30	Manewr "0,05g"	Automatyczny system kontrolujący kapsułę wykrywa rozpoczęcie wejścia w atmosferę i wprawia statek w ruch obrotowy (10°/s) w celu stabilizacji lotu
T+04:50:20	Otworzenie spadochronu hamującego	Na wysokości 6,7 km otwiera się spadochron hamujący; kapsuła opada teraz z prędkością 111 m/s
T+04:50:25	Otwarcie chrap	Na wys. ok. 6 km otwierają się chrapy łapiące świeże powietrze; następuje chłodzenie kabiny
T+04:51:55	Otwarcie głównego spadochronu	Na wys. ok. 3 km otwiera się główny spadochron; prędkość opadania zmniejsza się do 9 m/s
T+04:52:00	Rozłożenie podwozia powietrznego	Następuje ręczne włączenie podwozia powietrznego, które pompuje się i opada wraz z osłoną termiczną o 120 cm
T+04:52:30	Wyrzucenie paliwa	Automatyczne wyrzucenie resztek paliwa z pokładu kapsuły
T+04:57:10	Wodowanie	Kapsuła ląduje w wodzie, około 400 km od planowanej strefy upadku
T+04:57:10	Uruchomienie kompletu ratunkowego	Komplet składał się z zielonej flary, radiolatarni i anteny biczowej

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Ponad 30 fotografii z misji Aurora 7
• (en) Galeria zdjęć z misji MA-7

• (en) Rezultaty drugiego amerykańskiego lotu załogowego Aurora 7, raport NASA
• (en) Historia programu Mercury
• (en) Chronologia programu Mercury